Urodził się 2 stycznia 1875 r. we wsi Sięganów koło Łaska. Syn Aleksandra i Emilii z Oleszczaków.
Posiadał wykształcenie elementarne.
Pracował jako tkacz w fabryce Krusche i Ender w Pabianicach.
Od 1900 r. należał do Narodowej Demokracji, od 1901 r. do „Proletariatu”, a od 1904 r. do PPS ps. „Roztropek”, „Gwóźdź”. Początkowo był kolporterem nielegalnych wydawnictw, następnie organizował koła fabryczne i partyjne. W 1904 r. powołany w skład Komitetu PPS. Czynny w ruchu zawodowym, należał do Klasowego Związku Włókienniczego w Pabianicach. Od 1906 r. w Organizacji Bojowej PPS. Zorganizował „piątkę” bojową i został jej instruktorem. Aresztowany 26 marca 1906 r. przez władze rosyjskie pod zarzutem zbrojnego napadu na wiec przedwyborczy do Dumy, za kaucją 400 rb. został zwolniony. Ukrywał się przez pół roku. W 1907 r. ponownie aresztowany, po czym osadzony w X pawilonie warszawskiej cytadeli. Skazany na karę śmierci, wyrok ten zamieniono na cztery lata katorgi i wieczne osiedlenie na Syberii. Do Polski powrócił w 1920 r.
W niepodległej Polsce mieszkał w Pabianicach. Pracował jako tkacz.
Zmarł po 1937 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
S. Martynowski, Polska bojowa, Łódź 1937; „Monitor Polski” 1937, nr 178.