Urodził się 30 czerwca 1898 r. w Brzeżanach. Syn Andrzeja i Franciszki z Kiernickich. Brat Stanislawa Dionizego (zob.).
Uczył się w szkołach w Brzeżanach i Rohatynie.
Od 1913 r. należał do Stałych Drużyn „Sokoła”.
W czasie I wojny światowej od 6 października 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 7 komp. 2 pp LP. Podczas działań na Wołyniu 7 listopada 1915 r. dostał się do niewoli rosyjskiej pod Bielgowem.
W październiku 1918 r. powrócił do kraju i wstąpił do Polskiej Siły Zbrojnej. Służył w 1 pp LP. Brał udział w rozbrajaniu Niemców w listopadzie, po czym automatycznie przeszedł do Wojska Polskiego.
W składzie 9 pp leg uczestniczył w walkach z Czechami o Śląsk Cieszyński, a następnie z Ukraińcami i bolszewikami m.in. w wyprawie kijowskiej. Po wojnie przeniesiony do rezerwy. Z dniem 29 listopada 1930 r. mianowany ppor. rez. piech, 19 marca 1939 r. awansował na por. rez. piech.
W niepodległej Polsce mieszkał w rodzinnym mieście. Pracował jako komisarz skarbowy.
Zmarł 9 sierpnia 1974 r. i został pochowany na Centralnym Cmentarzu Komunalnym w Gliwicach sektor LB5.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
„Monitor Polski” nr 293/1932; Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939, Kraków 2003; S. Wiszniewski, Brzeżańczycy przy odbudowie państwa polskiego od 1831 do 1920 r., Lwów 1938.