Bojownikom niepodległości

Piotr Bednarczyk

(1896–po 1932)

Urodził się 27 maja 1896 r. w Węgrzcach Wielkich pow. Wieliczka.

W czasie I wojny światowej 4 września 1914 r. wstąpił do Legionów Polskich. Początkowo służył w baonie uzupełniającym LP  kpt. Andrzeja Galicy, a od 16 stycznia 1915 r. w 1 komp. 2 pp LP. Ranny podczas kampanii wołyńskiej, po wyleczeniu się z ran skierowany do akcji werbunkowej w Krzeczowie. Od stycznia 1917 r. ponownie w 1 komp. 2 pp LP. Uzyskał stopień st. szer.

Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 r. pozostał w Polskim Korpusie Posiłkowym. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Szaldobos.

Zwolniony, został wcielony do armii austro-węgierskiej. Służył w 120 pp. Wysłany na front, dostał się do niewoli.

W niepodległej Polsce mieszkał w Gdyni. Był robotnikiem.

Zmarł po 1932 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; „Monitor Polski” nr 167/1932.