Urodził się 11 listopada 1896 r. we Chodorowie. Syn Piotra i Anny z d. Serkes. Brat Franciszka Józefa (zob.).
Pracował jako ślusarz.
W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. W stopniu szer. służył w oddziale telefonicznym dowództwa III Brygady. W połowie listopada 1915 r. chory, leczył się w szpitalu garnizonowym nr 12 w Wiedniu. Następnie w 6 pp LP.
Od 3 listopada 1918 r. w stopniu plut. brał udział w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Służył w oddziale telefonicznym na V odcinku obrony (Szkoła Sienkiewicza). Po wyparciu przeciwnika z miasta 25 listopada wcielony do II baonu 1 pstrz lwowskich (potem: 38 pp).
W niepodległej Polsce poświęcił się zawodowej służbie wojskowej. Awansował do stopnia sierż. Na początku lat 30. przebywał w stanie spoczynku.
Sportowiec; w latach 1914–1931 był piłkarzem „Pogoni” Lwów, a potem „Oldboyów” Lwów (1931–1934). Przejściowo występował też w „Polonii” Warszawa (1919) i „Czarnych” Lwów (1921–1922). Mistrz Polski (1923, 1925, 1926), dwukrotny reprezentant kraju.
Po kampanii 1939 r. na terenie okupacji sowieckiej. Aresztowany przez NKWD 18 lutego 1940 r. prawdopodobnie we Lwowie. 2 lipca 1941 r. skazany wyrokiem Trybunału Wojennego KOWO na karę śmierci.
Zamordowany 7 lipca 1941 r. w Kijowie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i dwukrotnie Krzyżem Walecznych.
„Monitor Polski” nr 217/1932; Obrona Lwowa 1–22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; V Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; B. Tuszyński, Księga sportowców polskich ofiar II wojny światowej 1939–1945, Warszawa 1999.