Piotr Gaj

Urodził się 24 lipca 1892 r. w Klimontowie. Syn Tomasza, rolnika, i Marianny z d. Stula (?).

Ukończył dwie klasy szkoły elementarnej, po czym w wieku 13 lat rozpoczął pracę w majątku w Klimontowie. Od lipca 1907 r. pracował w kopalni „Jerzy” w Sosnowcu. Tam w 1909 r. wstąpił do młodzieżowego kółka kierowanego przez PPS-Frakcję Rewolucyjną. W 1911 r. wyjechał do pracy w Belgii, a w 1912 r. w Niemczech.

Od 1911 r. członek PPS-Frakcji Rewolucyjnej i Zw. Strzeleckiego ps. „Lewarowicz”.

Jesienią 1913 r. powołany do służby w armii rosyjskiej. Służbę pełnił w rejonie Pskowa, gdzie nawiązał kontakt z działaczami PPS-Lewicy.

W czasie I wojny światowej służył m.in. w 93 pstrz. Po wybuchu rewolucji lutowej 1917 r. w Rosji jako jego delegat prawdopodobnie uczestniczył w Zjeździe Wojskowych Polaków 12 Armii w Rydze (2-3 maja 1917) oraz na pewno w konferencji PPS-Lewicy w końcu grudnia w Charkowie. W 1918 r. powrócił do kraju.

Podjął pracę w kopalni „Klimontów”. Brał udział w rozbrajaniu Austriaków w listopadzie 1918 r. Współorganizator strajku protestacyjnego w swojej kopalni przeciwko represjom wobec działaczy robotniczych.

Od 1919 r. członek Komunistycznej Partii Robotniczej Polski i Komunistycznej Partii Polski. Aresztowany w 1920 i 1923 r. pod zarzutem przynależności do partii komunistycznej, wobec braku dowodów był uwalniany. Od 1930 r. należał do PPS.

Po likwidacji kopalni „Klimontów” (1930 r.) przez kilka miesięcy pracował w biedaszybach, a potem m.in. w kopalniach „Niwka” i „Modrzejów” oraz w hucie „Hr. Renard” w Sosnowcu.

Podczas II wojny światowej od 1943 r. członek Polskiej Partii Robotniczej.

Od 1945 r. ponownie pracował w kopalni „Klimontów”. Był sekretarzem Podstawowej Organizacji Partyjnej. Od grudnia 1948 r. w PZPR. W 1957 r. przeszedł na emeryturę.

Zmarł w 1962 r.