Urodził się 7 kwietnia 1883 r. w Dąbrówce Polskiej (obecnie część Nowego Sącza). Syn Michała i Małgorzaty ze Szkaradków. Brat Jakuba (zob.) i Józefa (zob.).
Członek XIX Polskiej Drużyny Strzeleckiej w Dąbrówce Polskiej.
Po 1918 r. w WP. Od maja 1919 r. służył w I baonie 7 pp leg. Brał udział w walkach z Ukraińcami i bolszewikami. Wyróżnił się w trakcie działań przeciwko 1 Armii Konnej w okolicach Beresteczka. Podczas odwrotu, widząc nacierającą kawalerię bolszewicką na cofający się ze stanowiska K[arabin] M[aszynowy], zawrócił, zatrzymał się na chwilę i rzucając granatami ręcznymi nie pozwolił zabrać K[arabinu] M[aszynowego], a trafiony kulą w bok, ginie.
W rzeczywistości został wówczas ciężko ranny.
W niepodległej Polsce mieszkał w rodzinnej wsi. Pracował na roli. W latach 1926-1935 naczelnik gminy w Dąbrówce Polskiej.
Podczas II wojny światowej wspierał Armię Krajową.
Zmarł w 1950 r.
Odznaczony Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości.
Żonaty, miał dzieci m.in. córkę Władysławę.
B. Gancarz, Krzyż Walecznych po 100 latach, www.krakow.gosc.pl/doc/5712241.Krzyz-Walecznych-po-100-latach [dostęp 2 VII 2020]; J. Giza, T. Podgórski, Generał Józef Giza 1887-1965. Virtute et armis, Nowy Sącz 2010; Monitor Polski nr 217/1932.