Piotr Grodecki

Urodził się 14 czerwca 1891 r. w Białobrzegach pow. Radom. Syn Stanisława i Marty z Szufladowiczów. Brat Franciszka (zob.) i Wacława (zob.).

Od 1902 r. kształcił się w III gimnazjum w Warszawie. Uczestnik strajku szkolnego (1905 r.). Następnie uczył się w gimnazjum gen. Pawała Charanowskiego w Warszawie, w 1911 r. uzyskując maturę. Wyjechał do Austrii i tam studiował w Akademii Górniczej w Leoben.

Członek Organizacji Młodzieży Narodowej.

W okresie od 1 listopada 1912 do 30 października 1913 r. odbywał obowiązkową służbę wojskową w armii rosyjskiej w charakterze jednorocznego ochotnika.

W czasie I wojny światowej 1 sierpnia 1914 r. zmobilizowany do armii rosyjskiej. Do 20 czerwca 1915 r. służył jako komendant jednego z oddziałów 6 polowego szpitala przy 3 DGwardii Pieszej. Następnie (do 1 stycznia 1918 r.) oficer gospodarczy tego szpitala.

Następnie pozostawał w dotychczasowym charakterze w spolonizowanym oddziale. Od 15 marca do 20 sierpnia 1918 r. internowany przez Austriaków w obozach w Estergomie i Zalaegerseg na Węgrzech.

Po zwolnieniu wyjechał do Warszawy i tam służył w POW ps. „Michał”, „Polip”. Był zastępcą kierownika wywiadu II dzielnicy. Uczestnik rozbrajania Niemców (11 listopada). Od 11 do 29 listopada kierownik intendentury POW garnizonu warszawskiego, po czym do 13 grudnia uczestniczył w jej likwidacji.

Od 13 grudnia 1918 do 1 czerwca 1920 r. drugi członek zarządu, po czym do 1 stycznia 1924 r. kierownik Kasy Wojskowej OGen Warszawa (potem OK nr I).

Jako urzędnik wojskowy X rangi (przemianowany na kpt. adm. ze starszeństwem z 1 grudnia 1920) w 1922 r. ukończył dwumiesięczny kurs przeszkolenia przy Szkole Podoficerskiej nr 1 w Chełmnie. Od 1 stycznia 1924 r. kierownik referatu w Ekspozyturze Wojskowej Kontroli Generalnej przy DOK nr I. Studiował przez trzy semestry na Politechnice Warszawskiej, a później na Wydz. Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Od 6 czerwca 1925 do 1 maja 1926 r. referent Oddziału Kontroli Następnej Korpusu Kontrolerów. Następnie do 6 sierpnia 1927 r. organizator i kierownik referatu budżetowo-rachunkowego w Wojskowym Instytucie Geograficznym. Od 6 sierpnia do 1 grudnia kierownik referatu w Oddziale Kontroli Następnej Korpusu Kontrolerów. 1 grudnia 1927 r. został kierownikiem samodz. referatu składu osobowego szefa Korpusu Kontrolerów. 4 lutego 1929 r. oddany do dyspozycji szefa samodz. wydz. wojskowego MSW, 30 kwietnia 1930 r. przeszedł w stan spoczynku.

Od 18 czerwca 1929 r. do 17 października 1930 r. prowizoryczny starosta powiatowy w Kossowie Huculskim. Od 12 lutego do 28 grudnia 1931 r. starosta powiatowy w Horodence, po czym do 4 maja 1939 r. zajmował stanowisko starosty powiatowego w Kopyczyńcach. Od 5 maja starosta powiatowy w Radzyniu Podlaskim.

Działacz społeczny; był prezesem obwodu LOPP, prezesem rady oddziału Zw. Straży Pożarnych, prezesem Zw. Oficerów Rezerwy w Kopyczyńcach, przewodniczącym Kuratorium Budowy Domu Ludowego.

Podczas II wojny światowej brał udział w działalności konspiracyjnej.

Po wojnie mieszkał w Warszawie. Pracował m.in. w Centrali Rolniczej Spółdzielni „Samopomoc Chłopska” oraz w zakładach cukierniczych w Milanówku.

Zmarł 8 listopada 1970 r. w Warszawie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Parafialnym na Powązkach kwat. 305.

Odznaczony złotym i srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Medalem Niepodległości.

Żonaty (od 29 VI 1924) z Zofią Frączek.

Honorowy obywatel Chorostkowa i Kopyczyniec.