Piotr Grzegorek

Urodził się 16 czerwca 1891 r. w Sławsku Wielkim koło Kruszwicy. Syn Józefa, robotnika, i Marianny z Jankowskich.

Ukończył sześć klas szkoły powszechnej. Następnie pracował zawodowo w rolnictwie.

W latach 1911-1913 odbywał obowiązkową służbę wojskową w armii niemieckiej.

W czasie I wojny światowej w 1914 r. zmobilizowany do armii niemieckiej, służył w niej do grudnia 1918 r. Wówczas został zdemobilizowany.

Uczestnik powstania wielkopolskiego. Brał udział w walkach o Inowrocław, pod Złotnikami, Gniewkowem, Kaczkowem, Chmielnikami i Brzozą. Od 7 lutego 1919 r. w 5 komp. 5 pstrz wlkp. 25 czerwca przeniesiony do Toruńskiego pstrz (potem: 63 pp). Po zakończeniu wojny z bolszewikami 13 stycznia 1921 r. przeniesiony do rezerwy.

Od 15 stycznia 1921 r. w Policji Państwowej. Posiadał stopień posterunkowego. Co najmniej od 1922 r. służył w Chełmnie. 31 marca 1932 r. przeszedł w stan spoczynku.

Mieszkał w Chełmnie. W 1938 r. pełnił funkcję pomocniczego woźnego – kontrolera w miejscowym posterunku policji.

Podczas II wojny światowej we wrześniu 1939 r. ewakuowany w kierunku wschodnim, po 17 września wpadł w ręce sowieckie. Wkrótce zbiegł i powrócił do Chełmna. Wywieziony na robot do Niemiec, pracował w mleczarni w Eilenburg i we Frankfurcie nad Menem. Prawdopodobnie w czerwcu 1945 r. powrócił do Chełmna.

Pracował jako inkasent.

Zmarł 2 marca 1949 r. w Chełmnie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Parafialnym.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Żonaty (od 10 XI 1923) z Antoniną Sobczak, miał synów Edwarda (ur. 1925) i Kazimierza (1926-2013), architekta, i córkę Aleksandrę (ur. 1931) zamężną Kureczko.