Urodził się 15 maja 1894 r. we wsi Oksa pow. Jędrzejów. Syn Antoniego i Zofii z Nowaków.
Ukończył sześć klas szkoły ludowej w rodzinnej wsi (1906 r.), po czym uczył się zawodu piekarza w Kielcach, otrzymując w styczniu 1913 r. dyplom czeladnika.
Pracował jako piekarz w Kielcach, a od lipca 1914 r. w Sosnowcu.
W czasie I wojny światowej od 16 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 7 komp. 2 pp LP, uzyskując stopień st. szer. Po rozbiciu baonu 13 maja 1915 r. w okolicy Czerniowiec dostał się do niewoli rosyjskiej. Przebywał w obozach jenieckich w Kijowie i Charkowie, po czym pracował na terenie guberni kostromskiej. W lutym 1918 r. zbigł z niewoli i w marcu dołączył do II Korpusu Polskiego. Brał udział w bitwie z Niemcami pod Kaniowem (11 maja 1918), gdzie dostał się do niewoli, z której w lipcu został zwolniony.
Po 1918 r. w Wojsku Polskim. W szeregach 2 pp leg brał udział w walkach w latach 1919–1920. Następnie w rezerwie.
W 1922 r. wyjechał do Francji, gdzie zamieszkał w Argenteuil. Pracował jako piekarz.
Działacz polskich organizacji we Francji.
Podczas II wojny światowej służył w Wojsku Polskim we Francji. Po jej upadku w czerwcu 1940 r. ewakuowany do Wlk. Brytanii. W stopniu sierż. był m.in. żołnierzem 1 Samodzielnej Bryg. Spadochronowej.
Po demobilizacji w Wlk. Brytanii. Mieszkał w Londynie.
Należał do Związku Legionistów i Peowiaków oraz Związku Inwalidów Wojennych PSZ. 1 lipca 1966 r. mianowany przez prezydenta Augusta Zaleskiego ppor. tyt.
Zmarł 28 listopada 1985 r. w Londynie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i złotym Krzyżem Zasługi.
„Monitor Polski” nr 177/1938.