Bojownikom niepodległości

Piotr Jurczak

(1896–1940)

Piotr JurczakUrodził się 1 czerwca 1896 r. w Szymbarku koło Gorlic. Syn Józefa i Karoliny z Tomazików.

W czasie I wojny światowej od 6 kwietnia 1915 r. w armii austro-węgierskiej.

W listopadzie 1918 r. wstąpił do Wojska Polskiego, w którym służył do 30 czerwca 1923 r. Należał m.in. do załogi pociągu pancernego „Piłsudczyk”. Następnie w rezerwie. Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.

Od 1 lipca 1923 r. w policji w stopniu aspiranta. Początkowo był inspektorem pododcinka sejneńskiego, a potem kierownikiem ekspozytury w Wołkowysku. Przeniesiony do Białegostoku, zajmował tam kolejno stanowiska komendanta Szkoły Przodowników, komendanta Rezerwy oraz kierownika II i I komisariatu. W 1931 r. skierowany do Warszawy, był kierownikiem III i IV komisariatu oraz p.o. komendanta Rezerwy Pieszej. Przed 1932 r. awansował na podkomisarza, a w 1934 r. na komisarza. Od 1936 r. komendant powiatowy policji w Myślenicach.

Na tym stanowisku wziął udział w kampanii 1939 r. Ewakuowany w kierunku wschodnim, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.

Wywieziony na podstawie listy nr 012/1 z 4-7 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.

Odznaczony Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na nadkomisarza.

Żonaty, miał córkę Hannę (ur. 25 IV 1932) zamężną Gucwińską, zootechnika, posła na Sejm RP.

Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej Wojska Polskiego w Warszawie, w kościele pw. Najświętszej Maryi Panny Matki Pocieszenia we Wrocławiu i na budynku komendy powiatowej policji w Myślenicach.

Źródła

Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. 1, Warszawa 2006; „Monitor Polski” nr 217/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.