Urodził się 20 czerwca 1900 r. w Warszawie. Syn Stanisława i Barbary z Idzikowskich.
Uczył się w szkole przemysłowo-technicznej Władysława Piotrowskiego, a potem do szkoły handlowej Edwarda Ronthalera w Warszawie (maturę uzyskał eksternistycznie w 1917 r.).
Od stycznia 1914 r. należał do tajnej 103 Drużyny Skautowej im. M. Borelowskiego, a od czerwca do Polskich Drużyn Strzeleckich.
W czasie I wojny światowej 22 czerwca 1916 r. wstąpił do Legionów Polskich ps. „Korwin”. Służył w 2 szw. 2 puł LP. Dwukrotnie ranny podczas działań nad Stochodem. Potem był żołnierzem 5 szw.
W następstwie kryzysu przysięgowego z lipca 1917 r. 20 lipca wstąpił do POW w Kaliszu. Był zastępcą dowódcy komendanta miejscowego. Działał też w komitecie niosącym pomoc internowanym w Szczypiornie legionistom. W październiku aresztowany przez Niemców, został osadzony w warszawskiej cytadeli. Zwolniony po około trzech miesiącach, od 17 lutego 1918 r. przebywał na kursie wyszkolenia kawalerii Polskiej Siły Zbrojnej w Mińsku Mazowieckim. Brał udział w rozbrajaniu Niemców w listopadzie 1918 r., po czym automatycznie przeszedł do WP.
Początkowo był instruktorem w 21 pp, a od 20 maja 1919 r. w 29 pp. Brał udział w walkach z Ukraińcami, podczas których został ranny. Po rekonwalescencji powrócił do szeregów. Ponownie ranny podczas walki z bolszewikami pod Białobłotami w rejonie Wyszkowa, do 21 listopada 1920 r. leczył się w szpitalu w Kaliszu. Następnie w rezerwie.
Podjął wówczas praktykę handlową w Kaliskim Syndykacie Rolnym. Był zastępcą kierownika oddziału syndykatu w Sieradzu. Potem szef wydz. sprzedaży Krajowej Spółki Handlowej. Od czerwca 1922 r. zajmował analogiczne stanowisko w Centralnym Biurze Polskich Fabryk Wyrobów Emaliowanych w Warszawie. Po likwidacji instytucji w maju 1924 r., został kierownikiem oddziału Wołyńskiego Syndykatu Rolnego we Włodzimierzu Wołyńskim. 15 czerwca 1926 r. wyjechał do Francji, gdzie 15 lipca podjął studia handlowe w Szkole Inżynierów Cywilnych w Paryżu. Ukończył je 15 września 1930 r., uzyskując dyplom inżyniera. Powrócił wówczas do kraju i do kwietnia 1932 r. był bezrobotny. Potem pracował jako rewident-buchalter w Okręgowej Izbie Skarbowej w Warszawie. Zw względu na stan zdrowia z dniem 1 maja 1933 r. zwolnił się z pracy i do 15 maja 1934 r. pozostawał bezrobotny. Zatrudniony w Ministerstwie Opieki Społecznej, po 1936 r. był urzędnikiem w Dep. Ekonomicznym MSWojsk.
Członek Zw. Legionistów Polskich. Należał do Koła 2 puł LP.
Podczas II wojny światowej brał udział w działalności konspiracyjnej w szeregach piłsudczykowskiego Obozu Polski Walczącej.
Po wojnie przebywał w Polsce.
Dalsze jego losy są nieznane.
Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.
Był żonaty.
J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; M. Gałęzowski, Wierni Polsce. Ludzie konspiracji piłsudczykowskiej 1939-1947, Warszawa 2005; „Monitor Polski” nr 93/1938.