Piotr Łankiewicz

Urodził się 18 stycznia 1892 r. w Suwałkach. Syn Bolesława, robotnika, i Ludwiki z Kościńskich.

Kształcił się w gimnazjum męskim w Suwałkach, w którym w 1913 r. był współzałożycielem tajnego koła niepodległościowego.Studiował w Belgii, gdzie wstąpił do Związku Strzeleckiego.

W czasie I wojny światowej powołany do armii rosyjskiej. Jako jednoroczny ochotnik służył w artylerii. Przez dziewięć miesięcy walczył na froncie, po czym dostał się do niewoli.

Uwolniony, w 1918 r. wstąpił do Wojska Polskiego. Służył w 23 pp. Na początku 1919 r. skierowany „do prac bojowo-wywiadowczych na terenie Suwalszczyzny”. Od lutego był m.in. komendantem Obwodu Suwałki Polskiej Organizacji Wojskowej (Dowództwa Ob. rony Kresów Ziemi Suwalskiej) ps. „Pełka”, „Piotrowski”. Na czele oddziału lotnego w nocy na 5 czerwca dowodził akcją wysadzenia toru kolejowego w Dąbrówce. Jako pchor. był dowódcą samodzielnej komp. „Krasnopol” podczas powstania sejneńskiego (od 23 sierpnia 1919 r.), skierowanego przeciwko Litwinom. Po rozwiązaniu oddziałów POW skierowany do szkoły podchorążych. Następnie służył w 53 pp. Brał udział w walkach z bolszewikami. Ciężko ranny w lewą nogę 31 lipca 1920 r. podczas walk odwrotowych nad Seretem.

Po 18 miesiącach leczenia w Warszawie i w Szwajcarii, zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r., 1 października 1922 r. został przeniesiony w stan nieczynny, a w 1923 r. w stan spoczynku.

Mieszkał w Suwałkach. Prowadził hurtownię tytoniową przy ul. T. Kościuszki 40.

Wchodził w skład zarządku koła Stowarzyszenia Rezerwistów i byłych Wojskowych RP oraz był wiceprezesem koła Związku Inwalidów Wojennych RP w Suwałkach.

W wyniku odniesionych ran uzależnił się od morfiny, leczył się w zakładach dla nerwowo chorych.

Po II wojnie światowej zamieszkał w Ełku, gdzie pracował jako nauczyciel.

Zmarł 30 grudnia 1966 r. w Ełku i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Komunalnym i Wojskowym przy ul. Cmentarnej kwat. D.