Bojownikom niepodległości

Piotr Łazowski

(1895-1940)

Urodził się 15 sierpnia 1895 r. Syn Aleksandra i Anny.

Po 1918 r. w Wojsku Polskim. Zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919, służył w 21 pp (1923, 1924) oraz w KOP (1928). W 1932 r. był oficerem 68 pp, a potem (1935, 1939) w Powiatowej Komendzie Uzupełnień (Komendzie Rejonowej Uzuepełnień) w Chełmie. Wiosną 1939 r. sprawował funkcję kierownika referatu ewidencji.

Podczas kampanii 1939 r. po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku.

Wywieziony na podstawie listy nr 022/2 z 9 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim.

Odznaczony czterokrotnie Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi, rumuńskim orderem Korony Rumunii 4 kl., pośmiertnie (2007) awansował na mjr.

Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 258/1933
Źródła

Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; „Monitor Polski” 1933, nr 258; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.