Bojownikom niepodległości

Piotr Łucek

(1893-1955)

Urodził się 4 listopada 1893 r. we wsi Bełcząc pow. Lubartów. Syn Jana i Agnieszki z Abramków.

W czasie I wojny światowej w Polskiej Organizacji Wojskowej ps. „Hempel”.

W niepodległej Polsce w Policji Państwowej. W 1937 r. posiadał stopień posterunkowego. Służył na posterunku we wsi Derewno pow. Stołpce.

Podczas kampanii 1939 r. po agresji sowieckiej 19 września w Zawiasach przeszedł na Litwę, gdzie został internowany. Przebywał w obozie w Połądze, a potem w Wiłkowyszkach. Po aneksji Litwy przez ZSSR 15 lipca 1940 r. przewieziony do obozu jenieckiego w Kozielsku. Od 16 maja 1941 r. przebywał w obozie w Ponoj w obłasti murmańskiej. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej (22 czerwca) 27 lipca wywieziony do obozu w Suzdalu. Po podpisaniu umowy Sikorski-Majski (30 lipca) uwolniony. 4 września w stopniu kpr. wstąpił do Armii Polskiej w ZSSR. Służył w 5 DP, a od 2 marca 1942 r. w 22 pp 7 DP. Z armią opuścił ZSSR i przeszedł na Środkowy Wschód. W styczniu 1943 r. służył w żandarmerii w Osrodku Zapasowym Armii Polskiej na Wschodzie.

Po zakończeniu wojny i demobilizacji zamieszkał w Wlk. Brytanii.

Zmarł 18 listopada 1955 r. i został pochowany na Cmentarzu św. Katarzyny w Chipping Camden działka B, 5.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Żonaty, miał czworo dzieci.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 64/1937
Źródła

P. Łucek, Kwestionarjusz, www.zapisyterroru.pl/dlibra/show-content?id=5386&navq=aHR0cDovL3d3dy56Y… [dostęp 10 III 2022]; „Monitor Polski” nr 64/1937.