Urodził się 29 czerwca 1891 r. w Radzionkowie. Syn Bartłomieja i Karoliny z Nalewajków (Malewajłłów?).
W czasie I wojny światowej w armii niemieckiej.
Podczas III powstania śląskiego w 1921 r. dowodził baonem tarnogórskim oraz był komendantem m. Tarnowskie Góry.
Od 1 czerwca 1921 do 25 czerwca 1922 r. w Policji Górnego Śląska. Przyjęty do Policji Województwa Śląskiego w stopniu podkomisarza (26 czerwca 1922 r.), był kierownikiem II komisariatu w Katowicach, następnie (1 marca 1925-2 czerwca 1928) kierownikiem I komisariatu w tym mieście. Awansowany 1 lipca 1928 r. na komisarza, od 31 grudnia 1928 do 28 lutego 1929 r. był zastępcą komendanta powiatowego policji w Katowicach. Delegowany do Inspektoratu Komendanta Głównego (do 10 września 1930 r.), do 6 stycznia 1932 r. służył w Urzędzie Śledczym w Katowicach. Potem sprawował funkcję komendanta powiatowego policji w Lublińcu i Świętochłowicach (1932-1934), po czym ponownie został komendantem powiatowym w Lublińcu. 11 stycznia 1938 r. otrzymał stanowisku zastępcy komendanta powiatowego w Katowicach. Z dniem 23 marca 1939 r. otrzymał stopień nadkomisarza.
Od 1926 r. był działaczem Policyjnego Klubu Sportowego i do 1929 r. jego prezesem. Z jednosekcyjnego klubu stworzył wielosekcyjny, o znaczeniu ogólnopolskim.
Jako zastępca komendanta powiatowego policji w Katowicach wziął udział w kampanii 1939 r. Ewakuowany w kierunku wschodnim, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.
Wywieziony na podstawie listy nr 033/3 z 16 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na podinspektora.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. 2, Warszawa 2006; „Monitor Polski” nr 92/1932; B. Tuszyński, Księga sportowców polskich ofiar II wojny światowej 1939-1945, Warszawa 1999.