Przemysław Janów

Urodził się 27 września 1895 r. w Krakowie. Syn Zygmunta i Franciszki z Kaletów.

Od 1913 r. należał do Polskich Drużyn Strzeleckich w Tarnowie.

W czasie I wojny światowej od sierpnia 1914 r. w Legionie Wschodnim. Po jego rozwiązaniu (21 września) wcielony do armii austro-węgierskiej, został urlopowany.

Od 8 sierpnia 1915 r. w Legionach Polskich. Służył w 3 pp LP. Ranny w 1916 r. pod Kosciuchnówką.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach we wrześniu 1917 r. wcielony do armii austro-węgierskiej. Miał walczyć na froncie włoskim.

W niepodległej Polsce po 1920 r. podjął edukację w zakresie leśnictwa. Po złożeniu egzaminu na leśniczego od 1923 r. praktykował w Przedsiębiorstwie Eksploatacji Lasów w rejonie Birczy, a od 1930 r. pracował jako zarządca lasów Ordynacji Dobieckich w Łopusznej koło Kielc. Od 1936 r. zarządca lasów majątku Górskich w Motkowicach koło Jędrzejowa. Mieszkał w leśniczówce.

Podczas II wojny światowej brał udział w działalności konspiracyjnej. Od listopada 1939 r. związany z Organizacją Orła Białego, zaś od stycznia 1940 r. w szeregach ZWZ/AK ps. „Stary”. Był organizatorem wywiadu wojskowego w placówce w Imielnie (i referentem Oddz. II) , a następnie w placówkach Podobwodu AK w Wodzisławiu. Mianowany ppor. cz. w.

Jednocześnie z rodziną pomagał w ukrywaniu Żydów, zbiegłych z getta w Jędrzejowie.

W marcu 1945 r. aresztowany przez funkcjonariuszy UB, wkrótce potem został uwolniony. Ponownie aresztowany w 1950 r., przez trzy tygodnie był więziony w jędrzejowskim areszcie. Ostatecznie został uwolniony. Zamieszkał w Marculach koło Iłży, a potem w Libertowie koło Krakowa.

Zmarł po 1951 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Żonaty z Anielą N., miał syna Sergiusza (13 VII 1925–9 VII 1993).