Urodził się 19 września 1891 r. w Warszawie. Syn Kazimierza i Ernestyny z Lindenfeldów.
Ukończył szkołę handlową Zgromadzenia Kupców w Warszawie, studiował chemię na Politechnice Lwowskiej (1911-1914), następnie na Wydz. Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego (w latach 1915-1921, z przerwami). Doktorat uzyskał na Uniwersytecie Jagiellońskim (1930 r.). W latach 1916-1918 członek zarządu „Bratniej Pomocy” studentów Uniwersytetu Warszawskiego.
Od 1915 r. należał do POW ps. „Kraft”.
W latach 1919-1921 w WP. Służył w wydz. prasowym Sztabu Generalnego.
W niepodległej Polsce komisarz PKW. Redaktor biuletynu „R.O.” Działacz i publicysta katolicki, krytyk i historyk literatury. Autor studiów o Adamie Mickiewiczu i Józefie Conradzie. Od 1934 r. współpracował z kwartalnikiem „Verbum”. Współzałożyciel ośrodka dla niewidomych w Laskach. Sowietolog, jako jeden z pierwszych pisał w Polsce artykuły o procesach moskiewskich
Mieszkał w Warszawie.
Aresztowany przez Niemców 5 października 1939 r. w swoim mieszkaniu w Al. Ujazdowskich 17.
Rozstrzelany w zbiorowej egzekucji 13 listopada 1939 r. w Natolinie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Żonaty z Elidą Marią Szarota, miał z nią syna Tomasza (ur. 2 I 1940), wybitnego historyka.
W. Bartoszewski, Warszawski pierścień śmierci 1939-1944, Warszawa 1970; A. Biernacki, w: Literatura Polska. Przewodnik encyklopedyczny t. I, Warszawa 1984; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; „Monitor Polski” nr 212/1933.