Bojownikom niepodległości

Rajmund Bobrowicz

1894–po 1939

Urodził się 22 sierpnia 1894 r. w majątku Mosiewicze.
W czasie I wojny światowej w armii rosyjskiej i I Korpusie Polskim. W stopniu ppor. art. w okresie od 18 kwietnia do 1 czerwca 1918 r. przebywał na kursie w Szkole Oficerów Artylerii I Korpusu Polskiego. Po jego ukończeniu przydzielony do 2 BArt. Zdemobilizowany, powrócił do kraju.
Po 1918 r. w WP. Zweryfikowany jako kpt. art. z 1 czerwca 1919 r., służył w 19 pap (1923, 1924). Awansowany 1 lipca 1925 r. na mjr. art., w 1928 r. sprawował funkcję kwatermistrza dyonu pomiarów artylerii w Toruniu. W 1932 r. oficer 4 pac. Od czerwca do sierpnia 1934 r. p.o. zastępcy dowódcy tego pułku. Wiosną 1939 r. był rejonowym inspektorem koni w Stanisławowie.
W 1952 r. pracował w dziale produkcji zwierzęcej Okręgowego Zarządu PGR Szczecin Południe.
Dalsze jego losy są nieznane.
Odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych, złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 167/1932
Źródła

W. Mazurkiewicz, Moje nie tylko kołbackie Zoo, Kołbacz brw; „Monitor Polski” nr 167/1932; Z. Moszumański, Z. Kozak, Wojenne szkoły dla oficerów artylerii (1914-1921), Pruszków brw; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.