Remigiusz Laskowski

Urodził się 16 stycznia 1899 r. we wsi Żabce koło Międzyrzeca Podlaskiego. Syn Jana, dzierżawcy majątku, i Karoliny z Hinczów.

Od 1910 r. uczył się w Szkole Męskiej Handlowej w Kielcach i w 1918 r. uzyskał maturę. Podjął studia na Wydz. Prawa Uniwersytetu Warszawskiego.

Od 1912 r. należał do tajnego skautingu. W 1917 r. został drużynowym I Drużyny Skautowej im. Dionizego Czachowskiego.

W czasie I wojny światowej od 10 października 1916 r. w POW ps. „Korab”. Ukończył szkołę podoficerską. Brał udział w rozbrajaniu Niemców w Warszawie w listopadzie 1918 r. Służył w Samodz. Baonie Harcerskim.

Walczył na froncie ukraińskim. Na skutek odmrożenia rąk powrócił do Kielc. Od marca 1919 r. służył w kancelarii 4 pp leg. W czasie wojny z bolszewikami należał do organizatorów oddziałów harcerskich, walczących na froncie. Po wojnie w rezerwie.

Jednocześnie był działaczem harcerskim. Wchodził w skład Inspektoratu Okręgowego, pełnił funkcję drużynowego i komendanta hufca w Kielcach. Uzyskał stopień harcerski przodownika. Do 1939 r. członek Zarządu Okręgu Kieleckiego ZHP.

W niepodległej Polsce w 1924 r. ukończył studia prawnicze, uzyskując magisterium.

Podjął aplikację w Sądzie Okręgowym w Kielcach. Zdał egzamin sędziowski, po czym pracował jako sędzia w Sądzie Rejonowym w Jędrzejowie, skąd po pięciu latach przeszedł do Sądu Okręgowego w Kielcach.

Podczas II wojny światowej otworzył kancelarię adwokacką w Staszowie. Podjął działalność konspiracyjną w ZWZ/AK ps. „Korab”. Jego mieszkanie stanowiło punkt kontaktowy dla kurierów komendy Okręgu Radomsko-Kieleckiego ZWZ/AK. Latem 1944 r. wysiedlony ze Staszowa, przedostał się do Lublina.

Tam pracował jako radca prawny w agendach komunistycznego Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego, a następnie w Ministerstwie Poczt i Telegrafów. Od lutego 1945 r. pracował jako sędzia Sądu Okręgowego w Kielcach. Został też na kilka lat członkiem Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich. W czerwcu 1945 r. powrócił do Staszowa, gdzie do 1970 r. prowadził własną kancelarię adwokacką. Zamieszkał wówczas w Kielcach i do 1974 r. był obrońcą w Zespole Adwokackim nr 4.

Członek Stronnictwa Demokratycznego i ZBoWiD. Należał do Polskiego Zw. Filatelistycznego, był założycielem koła w Staszowie.

Od 1981 r. ponownie działał w harcerstwie. Należał do kręgu Instruktorów „Łysica”, skupiającego seniarów harcerskich. Współuczestniczył w przygotowaniu wystaw na 70. lecie harcerstwa na Kielecczyźnie (1982 r.) i 70. lecia 1 Kieleckiej Drużyny Harcerzy im. Dionizego Czachowskiego (1983 r.).

Zmarł 7 września 1986 r. w Kielcach i został pochowany na tamtejszym Starym Cmentarzu.       

Odznaczony Medalem Niepodległości.