Bojownikom niepodległości

Robert Franciszek Bernaś

(1895–po 1956)

Urodził się 8 kwietnia 1895 r. w Lipniku pow. Biała. Syn Wita i Marii z Klimczaków.

Z zawodu blacharz.

W czasie I wojny światowej od 1914 r. służył w Legionach Polskich (okm nr 1 w 3 pp LP). Uzyskał stopień plut.

Po wojnie 1920 r. pozostał w służbie czynnej w WP. Jako chor. był żołnierzem 3 pp leg.

Ukończył Oficerską Szkołę dla Podoficerów i z dniem 1 grudnia 1927 r. został mianowany ppor. piech. Przydzielony do 8 pp leg, 1 stycznia 1931 r. awansował na por. piech., a 19 marca 1937 r. na kpt. piech. Przeniesiony do służby administracyjnej, wiosną 1939 r. był zastępcą oficera mobilizacyjnego pułku. Podczas mobilizacji w sierpniu 1939 r. przydzielony do Ośrodka Zapasowego 3 DP Leg.

W czasie kampanii wrześniowej w połowie miesiąca został dowódcą komp. w III baonie 8 pp leg. Brał udział w walkach na Lubelszczyźnie.

Po II wojnie światowej w Polsce. Mieszkał na Śląsku.

Zmarł po 1956 r.

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, czterokrotnie Krzyżem Walecznych, srebrnym i brązowym Krzyżem Zasługi.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; „Monitor Polski” nr 92/1932; Rocznik oficerski 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; H. Żeleński, Dzieje bojowe 8 PP Leg. w walkach obronnych 1939 r., Lublin 1984.