Robert Lovell

Urodził się 6 czerwca 1886 r. w Kupnej. Syn Tomasza, leśnika, i Kazimiery ze Stefanowskich.

Od około 1894 r. mieszkał w Drohobyczu. W latach 1901-1905 uczył się snycerstwa w Państwowej Szkole Przemysłowej we Lwowie, a następnie (1906-1910) w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Był uczniem Józefa Pankiewicza i Konstantego Laszczki. Uzupełniał wiedzę w Wiedniu.

Po ukończeniu studiów pracował jako nauczyciel rysunków w gimnazjum w Drohobyczu. 22 maja 1913 r. należał do współorganizatorów tamtejszej XXXVI Polskiej Drużyny Strzeleckiej.

W czasie I wojny światowej od 15 września 1914 r. w Legionach Polskich. Początkowo był instruktorem w szkole podchorążych LP, następnie służył w 11 komp. 2 pp LP. Chory, od 30 marca 1915 r. leczył się w szpitalu rezerwowym nr 1 w Wiedniu. Po rekonwalescencji od czerwca w komp. sztabowej Komendy Legionów.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Od 28 października referent do prowadzenia ewidencji w stacji zbornej w Przemyślu. Uzyskał stopień plut.

W niepodległej Polsce mieszkał w Warszawie. Pracował jako nauczyciel rysunków w Państwowej Szkole Budownictwa. Jednocześnie był artystą-rzeźbiarzem. Wystawiał w Tow. Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie (1927, 1937) i w krakowskim Tow. Przyjaciół Sztuk Pięknych (1934). Rzeźbił w sztucznym kamieniu, rzadziej w brązie. Był przedstawicielem nowego klasycyzmu. Jego dorobek artystyczny uległ zniszczeniu podczas powstania warszawskiego 1944.

Po II wojnie światowej mieszkał w Nowym Bytomiu, gdzie pracował w Gimnazjum i Liceum Huty „Pokój”. Potem przeniósł się do Jarosławia. Uczył rysunków w tamtejszym Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych.

Zmarł w grudniu 1951 r. w Jarosławiu.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Żonaty z Mizzi (Marią) N., małżeństwo to było bezpotomne.