Roman Antoni Lewicki

Urodził się 1 maja 1899 r. we Lwowie. Syn Tadeusza, nauczyciela, i Antoniny z Biesiadzkich.

Od 1911 r. należał do skautingu..

Kształcił się w gimnazjum im. Franciszka Józefa we Lwowie, ukończył pięć klas.

W czasie I wojny światowej od 6 sierpnia 1914 r. w oddziałach strzeleckich i Legionie Wschodnim. Po jego rozwiązaniu od końca września tyłał się w Poroninie, Ołomuńcu i Pradze, gdzie 4 stycznia 1915 r. wstąpił do Legionów Polskich. Do października 1915 r. służył w 1 pp LP. Następnie do stycznia 1916 r. przebywał w szpitalu, po czym w marcu przeniesiono go do 1 part LP. Awansował do stopnia kpr.

Po kryzysiec przysięgowym w Legionach w armii austro-węgierskiej. Od 21 września 1917 do 31 marca 1918 r. służył w XII BArt. Następnie (do 1 lipca) był słuchaczem szkoły oficerów rezerwy artylerii w Ołomuńcu. Następnie w szeregach 12 pap walczył na froncie włoskim.

Od 1 listopada 1918 r. w WP. Brał udział w walkach z Ukraińcami w obronie Lowa. W końcu miesiąca przeniesiony do 1 pap leg. Mianowany 1 czerwca 1919 r. ppor. art.. Brał udział w walkach z bolszewikami.

Zweryfikowany jako por. art. z 1 czerwca 1919 r. W 1 pap leg był kolejno młodszym oficerem, dowódcą plut., adiutantem dyonu i dowódcą baterii. W 1927 r. ukończył pierwszy rok studiów prawniczych na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. Awansowany 1 stycznia 1929 r. na kpt. art., 23 grudnia tego roku został przeniesiony do 5 pal. W pułku tym był m.in. dowódcą baterii, adiutantem pułku i dowódcą dyonu. Podjął drugi rok studiów na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Od 15 września 1935 r. wykładowca rozpoznania artylerii w Szkole Strzelań Artylerii w Toruniu. Awansowany 1 stycznia 1936 r. na mjr. art.

Podczas kampanii 1939 r. ranny 5 września w czasie bombardowania Lublina. Przedostał się do Lwowa i uczestniczył w jego obronie. Organizował opl na Wysokim Zamku. Po kapitulacji załogi Lwowa (22 września) podjął działalność konspiracyjną w szeregach ZWZ-1 ps.”Róg”. Sprawował funkcję szefa sztabu Komendy Obszaru Lwowskiego ZWZ-1. Aresztowany przez Sowietów 10 kwietnia 1940 r.. Wyrokiem Lwowskiego Obwodowego Sądu z 20 listopada 1940 r. skazany na karę śmierci. Wyrok ten zatwierdził 17 lutego 1941 r. Sąd Najwyższy ZSSR.

Rozstrzelany 24 lutego 1941 r. we Lwowie.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, trzykrotnie Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Żonaty z Ireną Gojawiczyńską, miał syna Tadeusza (ur. 1934).

Opublikował: Zarys historii wojennej 1-go Pułku Artylerii Polowej Legjonów, Warszawa 1929.