Bojownikom niepodległości

Roman Baranowski

(1893–po 1933)

Urodził się 8 stycznia 1893 r. w Niżborgu Szlacheckim pow. Husiatyn. Syn Dominika i Józefy z Kowalskich.

W czasie I wojny światowej od 16 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 9 komp. 2 pp LP. Ranny, w grudniu tego roku leczył się w szpitalu w Sopron. Uzyskał stopień st. szer. Od 1916 do 29 czerwca 1917 r. pełnił służbę w urzędzie prowiantowym Komendy LP.

Po kryzysie przysięgowym przeszedł do Polskiego Korpusu Posiłkowego. Służył w 3 komp. 2 pp LP. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Szaldobos.

Po 1918 r. w WP. Zweryfikowany jako por. gosp. z 1 czerwca 1919 r. i awansowany 15 sierpnia 1924 r. na kpt. gosp., był płatnikiem 10 psk (1923), 22 pap (1924) oraz 27 pap (1928). Przed 1932 r. został przeniesiony w stan spoczynku.

Mieszkał w Warszawie. Członek Zw. Legionistów Polskich.

Zmarł po 1933 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 4, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2012; Lista chorych, rannych, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; „Monitor Polski” nr 245/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928; Rocznik oficerski rezerw 1934.