Bojownikom niepodległości

Roman Boratyn

(1898-po 1931)

Urodził się 24 czerwca 1898 r. w m. Załoźce pow. Zborów. Syn Juliana i Antoniny ze Spaczyńskich. Brat Ignacego (zob.) i Władysława (zob.).
Ukończył trzy klasy Szkoły Wydziałowej w Zborowie.
Należał do PDS.
W czasie I wojny światowej od sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 3 pp LP. Wiosną 1915 r. przebywał w Domu Uzdrowieńców LP w Kamieńsku i w kadrze w Kozienicach. Od lipca w oddziale telefonicznym 6 pp LP. W jego składzie 12 września wyruszył na front. Chory, w listopadzie przebywał w szpitalu rezerwowym w Cieszynie. Następnie w 1 baterii 1 part LP.
W następstwie kryzysu przysięgowego 19 września 1917 r. wcielony do armii austro-węgierskiej.
Później w POW.
Od 1918 r. brał udział w walkach z Ukraińcami o Lwów, podczas których dostał się do niewoli. Uwolniony, służył w Warszawie, a potem w 1 pac. Uczestniczył w walkach z bolszewikami.
W niepodległej Polsce podoficer zawodowy. W 1931 r. posiadał stopień st. ogn. Służył m.in. w MSWojsk, a następnie w Wojskowej Wytwórni Rakiet w Skarżysku-Kamiennej.
Dalsze jego losy są nieznane.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 111/1931
Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; „Monitor Polski” nr 111/1931; V Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.