Urodził się 14 października 1888 r. w Warszawie. Syn Józefa i Bronisławy z d. Orbach (Orbacz?). Brat Bolesława (zob.).
W 1905 r. pracował jako robotnik w hucie szkła „Kijewski, Scholtze i Ska” we wsi Targówek (obecnie część Warszawy). W tym też roku wstąpił do PPS ps. „Witold”. Początkowo zajmował się działalnością kulturalno-oświatowa, Od listopada 1905 r. należał do fabrycznego oddziału Organizacji Techniczno-Bojowej PPS. Brał udział w zamachu na naczelnika praskiego oddziału żandarmerii kolejowej ppłk. Muradowa (29 czerwca 1906 r.). Następnie w Organizacji Bojowej PPS, a po rozłamie w partii (listopad 1906) w PPS-Frakcji Rewolucyjnej. Potem też w Milicji Robotniczejtej partii. Aresztowany 9 stycznia 1907 r. przez władze rosyjskie, w trybie administracyjnym skazany na pięć lat zesłania do guberni wiackiej. Oskarżony dodatkowo o udział w zamachu na gen. A. Markgrafskiego został zawrócony z zesłania i przewieziony do X pawilonu warszawskiej cytadeli. 13 stycznia 1909 r. skazany za przynależność do Organizacji Bojowej PPS przez Warszawski Wojskowy Sąd Okręgowy na 20 lat katorgi. Uwolniony po wybuchu rewolucji lutowej 1917 r. w Rosji. Powrócił wówczas do kraju.
W niepodległej Polsce mieszkał w rodzinnym mieście. Pracował jako urzędnik.
Zmarł po 1938 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
„Monitor Polski” nr 177/1938; J. Pająk, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. 2, Warszawa 1987.