Urodził się 2 sierpnia 1896 r. w Sieniawie pow. Jarosław. Syn Ludwika i Stanisławy z d. Probola.
Ukończył szkołę powszechną w Sieniawie, absolwent gimnazjum w Drohobyczu (1916 r.).
Należał do Drużyn Bartoszowych, Polskich Drużyn Strzeleckich i Tow. Szkoły Ludowej.
Od 16 sierpnia 1916 do 30 kwietnia 1917 r. pracował w Krajowej Sekcji Utrzymania Dróg w Drohobyczu, a następnie (1 września 1917-31 sierpnia 1918) jako dietariusz w nadleśnictwie w Tustanowicach.
W czasie I wojny światowej od października 1918 r. w POW. W styczniu 1919 r. aresztowany przez Ukraińców, do 26 kwietnia był osadzony w obozie w Kosaczowie.
Od 1 września 1919 do 31 stycznia 1920 r. pracował jako sekretarz Powiatowej Organizacji Narodowej w Drohobyczu.
11 czerwca 1920 r. zgłosił się ochotniczo do WP. Służył w grupie mjr. Romana Abrahama w Małopolskich Oddziałach Armii Ochotniczej. Uczestniczył w walkach z bolszewikami. 18 listopada w stopniu kpr. przeniesiony do rezerwy.
Podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Lwowskim. Ukończył je w 1923 r. i w 1924 r. uzyskał doktorat.
4 września 1923 r. został praktykantem konceptowym w Urzędzie Wojewódzkim we Lwowie. Od 22 września 1924 r. prowizoryczny urzędnik referendarski, od 24 czerwca 1925 r. referendarz. Od 26 grudnia 1925 do 25 listopada 1927 r.referendarz w starostwie powiatowym w Przeworsku.
Brał udział w pracach powiatowych struktur Tow. Szkoły Ludowej, Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, Komitecie Floty Narodowej i Komitetu WF i PW.
Od 26 listopada był referendarzem, a od 10 listopada 1930 do 10 marca 1932 r. wicestarostą w starostwie powiatowym w Starym Samborze. Po zniesieniu tego powiatu 11 marca 1932 r. wicestarosta w Przeworsku. Od 17 sierpnia 1932 r. kierownik starostwa, a potem rzeczywisty starosta powiatowy w Lesku.
Inicjator utworzenia w Lesku stow. Rodzina Urzędnicza, zaś w połowie 1933 r. Powiatowego Tow. Polsko-Ruskiego „Zgoda”. Działacz tamtejszego koła Tow. Szkoły Ludowej.
Podczas kampanii 1939 r. ewakuowany w kierunku wschodnim, po agresji sowieckiej z 17 września przeszedł do Rumunii. Stamtąd przedostał się do Palestyny. Członek Koła Zw. Obrońców Kresów Wschodnich w Jerozolimie, wykładowca w Studium Gospodarczo-Społecznym na Wyższym Kursie Naukowym w tym mieście. W latach 1942-1943 członek zarządu Komitetu Uchodźców Polskich w Jerozolimie, gdzie był sekretarzem Sekcji (Stow.) Pracowników Państwowych Administracji Ogólnej..
Po zakończeniu wojny przyjechał do Wlk. Brytanii. Pracował m.in. jako kelner w kantynie oraz w obsłudze w szpitalu w Mabledon.
Zmarł 30 stycznia 1964 r. w Szczawnicy.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i dwukrotnie złotym Krzyżem Zasługi.
Żonaty z Jadwigą Wallich.
J. Mierzwa, Słownik biograficzny starostów Drugiej Rzeczypospolitej t. 1, Łomianki 2018; „Monitor Polski” nr 131/1933.