Urodził się 14 stycznia 1903 r. we Lwowie. Syn Władysława i Marii z Bębnowiczów.
W stopniu szer. od 8 listopada 1918 r. uczestniczył w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Walczył na odcinku III (pododcinek Dyrekcja Kolejowa). Po wyparciu przeciwnika z miasta 25 listopada wcielony do III baonu 1 pstrz lwowskich (potem: 38 pp). Później zdemobilizowany.
W 1934 r. ukończył studia na Politechnice Lwowskiej, uzyskując dyplom inżyniera elektryka. Specjalista z zakresu instalacji i urządzeń elektrycznych oraz małej energetyki.
W latach 1937–1939 był kierownikiem elektrowni PKP we Lwowie.
Po II wojnie światowej pracował przy odbudowie i elektryfikacji południowo–wschodniej Polski. Potem był wykładowcą w Akademii Górniczej oraz Politechnice Krakowskiej.
Od 1934 r. należał do Stow. Elektryków Polskich. Od 1946 r. członek władz oddziału krakowskiego: skarbnik (1947–1949), wiceprezes (1949–1951, 1960–1965) i prezes (1951–1953) oraz członek komisji rewizyjnej (1959). Od 1963 r. przez 24 lata kierował pracami terenowego zespołu rzeczoznawców przy oddziale krakowskim SEP. Był członkiem Zarządu Głównego SEP (1957–1959) oraz członkiem Głównej Komisji Rewizyjnej (1966–1969), a od 1972 r. Polskiego Komitetu Oświetleniowego.
Przewodniczący Społecznego Komitetu Budowy Stacji TV w Chorągwicy koło Wieliczki.
Zmarł w 1997 r.
Odznaczony Medalem Niepodległości, w PRL otrzymał dwukrotnie złoty Krzyż Zasługi.
Posiadał honorowe członkostwo SEP.
„Biuletyn Informacyjny Okręgu Krakowskiego Stowarzyszenia Elektryków Polskich” nr 2/2004; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 2, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; „Monitor Polski” 1933, nr 255; Obrona Lwowa 1–22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939.