Bojownikom niepodległości

Roman Voit

1888–1965

Urodził się 24 stycznia 1888 r. w Harklowej pow. Jasło. Syn Wojciecha i Teresy ze Stochów.

Ukończył gimnazjum w Stanisławowie oraz Wydz. Prawa Uniwersytetu Lwowskiego.

Należał do „Sokoła”, Polskich Drużyn Strzeleckich, był działaczem Tow. Szkoły Ludowej.

W czasie I wojny światowej od sierpnia 1914 r. w Legionie Wschodnim. Po jego rozwiązaniu (21 września) wcielony do armii austro-węgierskiej, służył w niej w 1918 r. Walczył m.in. na froncie włoskim.

Następnie czynny w POW pod okupacją ukraińską w Stanisławowie. Po opanowaniu Stanisławowa (25 maja 1919 r.) wstąpił do WP. Służył w nim do 1922 r., po czym został przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.

Działał w Tow. Muzycznym im. Stanisłąwa Moniuszki oraz występował w operze.

Pracował w P.K.K.P., później w oddziale Banku Polskiego w Stanisławowie, od 1926 r. wicedyrektor oddziału tego banku w Kaliszu. Następnie pracował na równoległym stanowisku w Katowicach, a od 20 sierpnia 1935 r. był dyrektorem oddziału w Tarnopolu.

Działacz społeczny. Prezes Federacji Polskich Zw. Obrońców Ojczyzny, Zw. Oficerów Rezerwy, Zw. Peowiaków, Zw. b. Ochotników Armii Polskiej, wiceprezes Zw. Oficerów Rezerwy Ziem Południowo-Wschodnich, Stow. Oficerów Rezerwy, Ligi Morskiej i Kolonialnej, członek komisji rewizyjnej LOPP, członek zarządu i skarbnik Wojewódzkiego Komitetu Porozumiewawczego i Zw. Rozwoju Ziem Wschodnich okręgu tarnopolskiego, prezes Tow. Przyjaciół Muzyki, członek wojewódzkiego Komitetu WF i PW, członek komisji rewizyjnej PCK, wiceprezes Tow. Przyjaciół Straży Przedniej. Od 1937 r. wiceprezes okręgu Obozu Zjednoczenia Narodowego.

Po kampanii 1939 r. aresztowany przez Sowietów i wywieziony do łagrów na północnym Uralu. Uwolniony po podpisaniu umowy Sikorski-Majski, służył w WP. Służył w Biurze Opieki nad Rodzinami PSZ w ZSSR. Po ewakuacji oddziałów polskich na Bliski Wschód niósł pomoc potrzebującym, awansując na kpt. rez. piech.

Po wojnie osiedlił się w Wlk. Brytanii. Był działaczem Skarbu Narodowego (członek głównej komisji), członkiem Rady Instytutu Wschodniego „Reduta”, wiceprezesem Stow. Byłych Sowieckich Więźniów Politycznych.

Zmarł 18 września 1965 r. w Londynie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Gunnersbury.

Odznaczony orderem Polonia Restituta 5 kl., Krzyżem Walecznych, złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Niepodległości i papieskim orderem Pro Ecclesia et Pontifice.

Żonaty (od 6 IX 1916) z Marią Hudetz, miał z nią syna Mieczysława (2 VIII 1928-31 I 1991), wybitnego aktora.

Źródła

K. Grodziska, Polskie groby na cmentarzach Londynu, Kraków 1995; Kierownictwo obozu niepodległościowego na obczyźnie 1945-1990, Londyn 1996; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest? t. 1, 2, Warszawa 1938, 1939; „Monitor Polski” nr 171/1933; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.