Urodził się 7 sierpnia 1902 r. w Kutnie. Syn Wincentego i Heleny z Dolatowskich.
W czasie I wojny światowj w POW.
W okresie od 13 listopada 1918 do 10 grudnia 1920 r. pełnił służbę w WP, po czym został zdemobilizowany. Ppor. rez. piech. ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 r.
Od 15 lutego 1921 r. w Policji Państwowej. Początkowo służył w województwie nowogródzkim, zaś w latach 1929–1930 wykładał w Normalnej Szkole Fachowej dla Szeregowych Policji Państwowej w Żyrardowie. 1 lipca 1928 r. otrzymał stopień aspiranta. Następnie we Lwowie. Od 1931 r. kierował IV komisariatem, potem był p.o. kierownika VI komisariatu (1932), zaś w latach 1933–1938 stał na czele V komisariatu. 2 maja 1938 r. został dowódcą komp. „J” rezerwy Policji Państwowej w Jarosławiu. Uzyskał stopień komisarza.
Należał do Związku Peowiaków. Od 1930 r. należał do zarządu koła w Żyrardowie.
Jako dowódca komp. „J” rezerwy Policji Państwowej w Jarosławiu wziął udział w kampanii 1939 r. Uczestniczył w obronie Lwowa, podczas której został ranny. Po kapitulacji załogi miasta (22 września) dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.
Wywieziony na podstawie listy nr 05/4 z 5 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.
Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie awansował (2007) na nadkomisarza.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 1, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. I, Warszawa 2006; „Monitor Polski” 1931, nr 251; „Peowiak” nr 1/1930.