Urodził się 26 czerwca 1892 r. w Stanisławowie. Syn Karola i Joanny z Siemiginowskich.
Ukończył IV gimnazjum we Lwowie (1911 r.). Następnie w 1912 r. ukończył jednoroczny kurs przy Akademii Handlowej we Lwowie. Potem w latach 1912-1915 kontynuował studia na Wydz. Prawa uniwersytetu w Grazu, uzyskując absolutorium.
Członek „Sokoła”.
28 czerwca 1914 r. powołany do odbycia obowiązkowej służby wojskowej w armii austro-węgierskiej w charakterze jednorocznego ochotnika. Przez rok pełnił służbę w kadrach 30 i 55 pp. Ponownie powołany do służby wojskowej 1 października 1915, do 30 sierpnia 1918 r. był kierownikiem wojskowych transportów kolejowych przy dyrekcji Kolei Państwowych we Lwowie.
Od 4 listopada 1918 r. uczestniczył w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Służył, w stopniu szer., w prowianturze szpitala (do maja 1919 r.), awansując kolejno do stopnia sierż. i pchor. Po odbyciu dwumiesięcznego kursu dla oficerów gospodarczych przy intendenturze DOGen Warszawa został zastępcą oficera prowiantowego w szpitalu we Lwowie, następnie intendenta oddziału etapowego w tym mieście. W lutym 1920 r. mianowany ppor., 2 marca został kierownikiem wydz. żywnościowego i organizacyjnego w intendenturze polowej Naczelnego Dowództwa. Awansowany w czerwcu na por., a w listopadzie otrzymał stopień kpt. W lipcu 1922 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako kpt. rez. piech. z 1 czerwca 1919.
30 lipca 1930 r. doktoryzował się na Wydz. Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Był prof. Akademii Handlu Zagranicznego we Lwowie. Kompozytor.
W 1939 r. zmobilizowany do WP, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku. Wywieziony na podstawie listy z 5 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim.
Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na mjr.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
S. Kalbarczyk, Polscy pracownicy nauki ofiary zbrodni sowieckich w latach II wojny światowej, Warszawa 2001; Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; „Monitor Polski” nr 255/1933; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; W. R(yżewski), w: Pro memoria, „Wojskowy Przegląd Historyczny” nr 1/1992.