Bojownikom niepodległości

Romuald Artur Łobarzewski

(1892-1941)

Urodził się 13 kwietnia 1892 r. w Słobódce Leśnej pow. Kołomyja.

Należał do Polskich Drużyn Strzeleckich. 29 marca 1913 r. mianowany podoficerem kadetem. Od 2 lipca sprawował funkcję adiutanta Komendy Okręgu IV w Wiedniu.Po 1918 r. w Wojsku Polskim. Zweryfikowany jako kpt. adm. (grupa kanc.) z 1 czerwca 1919, służył w szefostwie inżynierii i saperów Dowództwa Okręgu Korpusu nr X w Przemyślu (1923), a następnie był kierownikiem kancelarii sztabu tego okręgu (1924). Co najmniej od 1928 r. w Powiatowej Komendzie Uzupełnień w Kościerzynie (od kwietnia 1928 do września 1930 r. był kierownikiem referetu administracji rezerw i jednocześnie zastępcą komendanta). Następnie służył w DOK nr VIII w Toruniu. Wiosną 1939 r. był kierownikiem referatu uzupełnień w wydziału mobilizacji i uzupełnień.

Podczas kampanii 1939 r. dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał m.in. w oflagu XI A w Osterode i stalagu II A w Neubrandenburgu.

Zmarł 4 października 1941 r. w obozie i został pochowany w zbiorowej mogile na tamtejszym cmentarzu.

Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 251/1931
Źródła

H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908-1914, Warszawa 1935; „Monitor Polski” 1931, nr 251; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.