Romuald Bargieł

Urodził się 7 lutego 1898 r. w Bytomiu. Syn Jakuba i Anny z Wieczorków.

Ukończył seminarium nauczycielskie w Białej koło Bielska.

W 1917 r. zmobilizowany do armii austro-węgierskiej, do 1918 r. walczył na froncie włoskim.

Od 1 listopada 1918 r. w WP. Był komendantem dworca i szpitala w Dziedzicach. W okresie od 27 grudnia 1918 do 1 listopada 1919 r. dowodził III baonem 10 pp. Uczestniczył w walkach z Ukraińcami i bolszewikami. Był oficerem prowiantowym 16 DP.

Uczestnik III powstania śląskiego (1921 r.), podczas którego był zastępcą dowódcy baonu, następnie pełnił służbę w Komendzie Głównej Żandarmerii. Potem przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.

Ukończył oficerską szkołę policyjną. Służył w Policji Województwa Śląskiego. Był kierownikiem komisariatu miejskiego w Sosnowcu (1923 r.) oraz II komisariatu w Królewskiej Hucie (1923), a potem w Cieszynie, Rozdzieniu, Rudzie (1926, 1927 r.), Katowicach-Zawodziu (1927 r.), ponownie w Rozdzieniu (1935 r.) i w Świętochłowicach. Uzyskał stopień komisarza. Od 25 stycznia 1939 r. zastępca komendanta powiatowego i kierownik komisariatu we Frysztacie na Śląsku Cieszyńskim.

Był organizatorem i od 1933 r. prezesem zarządu głównego Stow. Hodowli Drobiu, wiceprezesem Klubu Bokserskiego I.K.B., członkiem Zw. Oficerów Rezerwy, Zw. Powstańców Śląskich, zarządu LOPP i Ligi Morskiej i Kolonialnej oraz Centralnego Komitetu do Spraw Hodowli Drobiu w Warszawie. Autor licznych artykułów dotyczących hodowli drobiu.

W 1939 r. zmobilizowany do WP. Po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.

Wywieziony na podstawie listy nr 05/1 z 5 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.

Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na nadkomisarza.

Żonaty (od 18 XI 1922) z Elżbietą Żurek.