Romuald Bojanowski

Urodził się 6 lutego 1886 r. we Lwowie. Syn Józefa, urzędnika, i Józefy.
Uczył się w gimnazjum we Lwowie, ukończył pięć klas.
Brał udział w amatorskich przedstawieniach lwowskich towarystw „Gwiazda” i „Skała”, dorywczo grywał też w tamtejszym Teatrze Ludowym. Przez dwalata uczył się w szkole dramatycznej we Lwowie (zapewne w latach 1906-1907 w szkole przy Teatrze Miejskim).
Pracę zawodową rozpoczął w objazdowych zespołach prowincjonalnych. W 1913 r. zaangażował się do Teatru Nowego we Lwowie, gdzie debiutował w roli Hetmana w dramacie „Horsztyński”.
W czasie I wojny światowej służył w armii austro-węgierskiej, uzyskując stopień sierż. san.
W 1917 r. zaangażowany do Teatru Miejskiego we Lwowie, w którym (z niewielkimi przerwami) występował do 1939 r.
Od 3 listopada 1918 r. uczestniczył w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Należał do załogi odcinka III (sektor Bema). Po wyparciu przeciwnika z miasta 25 listopada wcielony do IV baonu 1 pstrz lwowskich (potem: 38 pp).
W sezonach 1918-1920 grał w Przemyślu, po czym powrócił do Lwowa. Tu występował głównie w operetkach i komediach muzycznych na wszystkich scenach Teatrów Miejskich (Wielki, Nowości, Mały) oraz w Powszechnym Teatrze Żołnierza (1937 r.). Grywał też niewielkie role dramatyczne.
Był sekretarzem Gniazda Lwowskiego Zw. Artystów Scen Polskich. W maru 1930 r. był współautorem Memoriału w sprawie naprawy ZASP, po ogłoszeniu którego Zarząd Główny zawiesił działalność Gniazda Lwowskiego, a on sam na rok usunięty z ZASP i pozbawiony prawa zaangażowania się we Lwowie. W okresie międzywojennym wystę¬pował m.in. w takich rolach, jak: Car i Kuruta („Kordian”), Dobiesław („Królowa Jadwiga”), Janek („Krakowiacy i Górale”), John Walsh („Orłow”), Hrabia Armand („Bajadera”), Eugeniusz („Księżniczka czar¬dasza”), Dyrektor teatru („Nitouche”).
Podczas II wojny światowej przebywał w rodzinnym mieście. Od lutego 1940 r. do wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej (22 czerwca 1941) aktor i reżyser Państwowego Ukraińskiego Teatru Dramatycznego im. Łesi Ukrainki. Od sezonu 1944 r. w zespole Polskiego Teatru Dramatycznego we Lwowie. Grał Czepca i Hetmana („Wesele”), brał udział w koncertach organizowanych na terenie miasta.
W 1945 r. z zespołem przybył do Katowic i do 1946 r. pracował w Teatrze Śląskim. Następnie (1946-1947) w Teatrach Miejskich w Częstochowie, w Teatrze Miejskim w Sosnowcu (1947-1948), po czym ponownie (do marca 1951 r.) w Czestochowie. Powrócił wówczas do Katowic, gdzie do 1966 r. pracował w Teatrze Śląskim im. Wyspiańskiego. Był aktorem operetkowym, jak i w dramatycznym, po II wojnie światowej występował m.in. jako Walek („Stary dzwon”), Schultz („Niemcy”), Milewski („Żabusia”), Stary Aktor („Wyzwo¬lenie”). Ostatnią jego rolą był Służący Księcia („Sułkowski”). W 1966 r. obchodził jubileusz 60. lecia pracy artystycznej, po czym wycofał się ze sceny.
Zmarł 24 września 1970 r. w Katowicach.
Odznaczony Medalem Niepodległości.