Urodził się 25 października 1895 r. w Nowogrodzie. Syn Mieczysława i Adeli z Bieleckich.
W czasie I wojny światowej od 1917 r. w 2 puł w I Korpusie Polskim.
Po 1918 r. w WP. Wioną 1921 r. dowodził 2 szw. 14 puł. Zweryfikowany jako rtm. kaw. z 1 czerwca 1919 r., służył w 6 puł. Od 1924 r. instruktor jazdy konnej w Szkole Podchorążych/ Oficerskiej Szkole Piechoty. Z dniem 15 sierpnia 1924 r. awansował na mjr. kaw. W 1928 r. sprawował funkcję kwatermistrza 27 puł, a w 1930 r. zastępcy dowódcy 26 puł. Co najmniej od 1932 r. był rejonowym inspektorem koni w Baranowiczach. 19 marca 1939 r. awansował na ppłk. kaw.
Na tym stanowisku wziął udział w kampanii 1939 r. Po agresji sowieckiej 20 września przedostał się na Litwę, gdzie został internowany. Po aneksji Litwy przez ZSSR od 2 lipca 1940 do 3 września 1941 r. przebywał w obozie w Kozielsku. Po podpisaniu umowy Sikorski-Majski zwolniony, wstąpił do Armii Polskiej w ZSSR. Następnie był komendantem bazy ewakuacyjnej w Teheranie. Dalsze jego losy są bliżej nieznane.
Po II wojnie światowej zamieszkał w Wlk. Brytanii.
Zmarł 7 stycznia 1991 r. w Londynie i tam został pochowany.
Odznaczony Krzyżem Walecznych, złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości.
W.K. Cygan, Kresy we krwi 1939, Mińsk Mazowiecki 2012; Dzieje Ułanów Jazłowieckich, Londn 1988; „Monitor Polski” nr 24/1933; M. Porwit, Spojrzenie poprzez moje życie, Warszawa 1986; Rocznik oficerów kawalerii 1930; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.