Urodził się 7 lutego (4 kwietnia?) 1845 r. w Raszkowie. Syn Stanisława i Antoniny z d. Spinek (?).
Uczestnik powstania styczniowego 1863–1864. Walczył na terenie Gór Świętokrzyskich.
Ukończył seminarium duchowne; w roku 1869 przyjął święcenia kapłańskie. W tymże roku rozpoczął służbę duszpasterską jako wikariusz w Miechowie. W roku 1873 został proboszczem parafii pw. św. Andrzeja Apostoła we Wrocimowicach; później w parafii pw. św. Apostołów Piotra i Pawła w Racławicach. Jeszcze w roku 1894 objął stanowisko proboszcza parafii pw. św. Jana Chrzciciela w Prandocinie. Sprawował też funkcję dziekana prandocińskiego. Pomimo zakazu władz rosyjskich prowadził księgi parafialne w języku polskim.
Po wybuchu I wojny światowej (28 lipca 1914) błogosławił 3 sierpnia przemieszczający się przez Prandocin siedmioosobowy patrol Władysława Prażmowskiego „Beliny”.
Oddany lokalnej społeczności, zainicjował budowę szkoły w pobliskim Wężerowie. Uzyskał godność kanonika honorowego Kapituły Kieleckiej.
Zmarł 7 sierpnia 1937 r. w Prandocinie po 43 latach służby parafianom; został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Parafialnym.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
„Monitor Polski” 1933, nr 63; „Naród i Wojsko” 1937, nr 34; Schematyzm Kościoła Rzymsko-Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej z Mapą Diecezji i dodatkiem Spisu Polskich Parafij i Polskiego Duchowieństwa w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej. Stan z 1 stycznia 1925 r., Kraków 1925; Wykaz Parafji oraz Spis Duchowieństwa Rzymsko-katolickiego w Królestwie Polskiem z dodaniem Informatora Przemysłowo-handlowo-rolnego «Swój do Swego» i Spisem Towarzystw Spożywczych w Król. Polskiem 1913, Warszawa brw. Ksiądz Romuald Wiadrowski, powstaniec, proboszcz Prandocina; [w:] „Głos Słomnik”, marzec 2011; M. Szwaja, Pod zaborami, w służbie Ojczyźnie i Bogu Romuald Wiadrowski, www.24ikp.pl/skarby/ludzie/zwykli/w/wiadrowski_romuald/art.php [dostęp 5 VIII 2023].