Urodził się 14 września 1898 r. we Lwowie.
W okresie I wojny światowej studiował medycynę.
Od 7 listopada 1918 r. uczestniczył w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom na odcinku IV. Po wyparciu przeciwnika z miasta służył w II baonie 2 pstrz lwowskich (potem: 39 pp). Po wojnie 1920 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako ppor. rez. lek. z 1 czerwca 1919 r.
Ukończył studia na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, uzyskując dyplom lekarski (11 października 1923). Specjalizował się w neurologii.
W 1945 r. uzyskał doktorat, a 22 czerwca 1950 r. habilitację na Uniwersytecie Jagiellońskim. Został wówczas kierownikiem kliniki neurologicznej Akademii Medycznej w Krakowie. W latach 1951–1968 jako prof. nadzwyczajny (od 1954) i zwyczajny (od 1963) kierował kliniką neurologiczną Akademii Medycznej we Wrocławiu. Jednocześnie w latach 1955–1958 prorektor ds. dydaktyki Akademii Medycznej we Wrocławiu.
Zmarł w 1980 r. we Wrocławiu.
Odznaczony Medalem Niepodległości, w PRL otrzymał order Odrodzenia Polski 5 kl.
W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 2, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; „Monitor Polski” nr 12/1932; Obrona Lwowa 1–22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; Polski Almanach Medyczny na rok 1956, Warszawa 1957; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.