Urodził się 31 grudnia 1894 r. w Kamieńcu Podolskim. Syn Rudolfa i Eweliny z Ossowskich.
W latach 1912–1914 odbywał obowiązkową służbę wojskową w armii austro-węgierskiej.
Podczas I wojny światowej w Legionach Polskich ps. „Józef Bednarz”. Służył w 3 pp LP, uzyskując stopień pchor.
Brał udział w przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918). Dostał się wówczas do niewoli austriackiej i był internowany w Huszt. Później uwolniony.
Po 1918 r. w WP. Od stycznia 1919 r. służył w oddziale szturmowym pociągu pancernego nr 12 „Kaniów”. Ranny w oba uda i ramię podczas walk z bolszewikami pod Osipowiczami (10 lipca 1920). Po wyleczeniu się z ran powrócił do oddziału i służył w nim do grudnia. Następnie przeniesiony do rezerwy.
Mieszkał w Aleksandrówce pow. Mińsk Mazowiecki.
Zmarł po 1933 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
B. Kuć, J. Majszyk, Dębe Wielkie i okolice w sierpniu 1920 roku, Dębe Wielkie 2010; „Monitor Polski” nr 131/1933.