Bojownikom niepodległości

Rudolf Franciszek Henśl

(1894–po 1939)

Urodził się 29 stycznia 1894 r. we Lwowie. Syn Jana i Józefy z Jarosiewiczów.
Uczył się w II Wyższej Szkole Realnej we Lwowie. Po uzyskaniu matury (w 1913 r.) podjął studia weterynaryjne.
Członek VIII Lwowskiej Drużyny Skautowej. Od 1913 r. należał do Zw. Strzeleckiego.
W czasie I wojny światowej od 20 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Początkowo w II plut. komp. Władysława Dragata (potem: 4 komp. I baonu 1 pp LP). Od marca 1915 do kwietnia 1916 r. w 3 pp LP. Następnie w służbie weterynaryjnej. Mianowany 1 grudnia 1916 r. chor. wet., wiosną 1917 r. służył w dowództwie I Brygady. Awansowany 2 czerwca na ppor. wet., był wówczas oficerem szpitala koni LP w Łodzi.
Po kryzysie przysięgowym od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. 9 stycznia 1918 r. urlopowany. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków.
Od 15 listopada 1918 r. w WP. Zweryfikowany jako por. wet. z 1 czerwca 1919 r., był odkomenderowany do Akademii Weterynaryjnej we Lwowie (1923). W 1924 r. lekarz weterynarii 24 puł. Z dniem 15 sierpnia 1924 r. awansował na kpt. lek. wet. Co najmniej od 1928 do 1932 r. lekarz weterynarii 19 puł. 1 stycznia 1932 r. awansował mjr. lek. wet. Wiosną 1939 r. lekarz weterynarii 6 pac.
Członek Zw. Legionistów Polskich.
Dalsze jego losy są nieznane.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i złotym Krzyżem Zasługi.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 259/1932
Źródła

H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908-1914, Warszawa 1935; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny t. 2, Warszawa 2006; Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917; „Monitor Polski” nr 259/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; K. Stepan, Prawie jak słownik, „Mars” t. 20/2006.