Urodził się 24 grudnia 1893 r. we Lwowie. Syn Marcina i Amelii z Krzyżaków.
Ukończył gimnazjum w Krakowie, a następnie studiował na Wydz. Prawa (uzyskał absolutorium) i Wydz. Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Ukończył też Akademię Handlową w Krakowie.
Od 1911 r. należał do Polskiej Drużyny Strzeleckiej . Sprawował funkcję zbrojmistrza II Polskiej Drużyny Strzeleckiej w Krakowie.
Podczas I wojny światowej od sierpnia 1914 r. w oddziale J. Piłsudskiego i Legionach Polskich. W połowie miesiąca został trębaczem I baonu, a 20 października objął funkcję jego adiutanta. Zapewne z dniem 12 listopada mianowany ppor. piech. Odbył niemal całą kampanię wojenną 1 pp LP. Ranny 21 sierpnia 1915 r. pod Kowalikami. W okresie od 22 czerwca do 15 października (?)1916 r. był instruktorem obwodu miechowskiego POW. Przejściowo dowodził też 2 komp. 1 pp LP.
Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 r. internowany, a po uwolnieniu w POW.
W niepodległej Polsce od listopada 1918 r. służył w Wojsku Polskim. Służył w 5 pp leg i 68 pp.
Po wojnie dowodził baonem celnym, po czym został przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako kpt. rez. piech. z 1 czerwca 1919.
Został wówczas osadnikiem wojskowym w osadzie Wilja pow. Krzemieniec.
Powołany do służby czynnej, do 1930 r. był oficerem 10 pap. Przemianowany na oficera służby stałej (kpt. art. z 1 lipca 1919), 1 stycznia 1929 r. awansował na mjr. art. Dowodził I dyonem. W 1929 r. kilka miesięcy był szefem wydz. Biura Personalnego Ministerstwie Spraw Wojskowych. Następnie komendant PW artyleryjskiego w Łodzi. Od stycznia 1931 r. oficer Korpusu Kontrolerów. 19 marca 1938 r. otrzymał stopień ppłk. KK.
Działacz łódzkiego Towarzystwa Operowego oraz jego kierownik administracyjny (od 15 września 1926). Członek zarządu i od 8 marca 1930 r. sekretarz generalny Łódzkiego Klubu Lotniczego.
Podczas II wojny światowej w PSZ. między innymi do lipca 1944 r. kierował ośrodkiem wyszkolenia gospodarczego Centrum Wyszkolenia Armii przy 2 Korpusie Polskim we Włoszech.
Po wojnie i demobilizacji 12 kwietnia 1949 r. przybył do Argentyny i zamieszkał w Buenos Aires. Działacz społeczny; był wieloletnim prezesem Koła Legionistów i Peowiaków, wiceprezesem Związku Polaków, członkiem założycielem Towarzystwa Miłośników Historii w Buenos Aires. W 1964 r. awansował na płk. KK. W 1967 r. zorganizował uroczyste obchody 100. rocznicy urodzin J. Piłsudskiego.
Zmarł w 1978 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 4 kl., czterokrotnie Krzyżem Walecznych, złotym i srebrnym Krzyżem Zasługi, jugosłowiańskim orderem Orła Białego 5 kl.
Żonaty (od 1923) z Bronisławą Skrzywan–Olecką, miał z nią syna Krzysztofa.
H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908–1914, Warszawa 1935; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914–1917. Słownik biograficzny t. 3, Warszawa 2006; T. Kasprzycki, Kartki z dziennika oficera I Brygady, Warszawa 1934; J. Kruk–Śmigla, Za wierną służbę Ojczyźnie. Dziennik legionisty I Brygady, Krosno 2004; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; Materiały do historii I Brygady, „Żołnierz Legionów i POW” nr 3–4/1939; „Monitor Polski” nr 18/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; S.F. Składkowski, Moja służba w Brygadzie. Pamietnik polowy, Warszawa 1990.