Urodził się 12 grudnia 1882 r. w Ryglicach koło Tarnowa. Syn Łukasza, żandarma, i Zofii z Budzików. Brat Bolesława (zob.).
Po uzyskaniu matury studiował medycynę i w 1908 r. uzyskał dyplom lekarski.
Zamieszkał w Brzostku pow. Jasło. Od 1909 r. sprawował funkcję lekarza miejskiego.
Założyciel Tow. Gimnastycznego „Sokół” w Brzostku i oddziału Zw. Strzeleckiego (od 1912 r.).
Po wybuchu wojny 4 sierpnia 1914 r. na czele 14 strzelców wyjechał z Brzostka do Krakowa. Tam wstąpił do oddziału J. Piłsudskiego i Legionów Polskich. W czasie wojny był ranny.
Po zakończeniu wojny powrócił do Brzostka. Tu do kwietnia 1932 r. stał na czele Zw. Strzeleckiego. Jednocześnie praktykował tam jako lekarz.
Jak pisał ks. B. Stanaszek był doskonałym internistą, mógł stanowić wzór dla idealnego lekarza domowego. Stawiał się na każde wezwanie chorego, flegmatyczny, uśmiechnięty i dawał dobrą diagnozę. Szczególnie lubił dzieci, którym nierzadko przynosił na wizyty domowe różne podarunki. W młodości przeżył tragedię – był uzależniony od morfiny, co rzutowało na jego późniejsze życie osobiste.
Zmarł 6 października 1942 r. i został pochowany na cmentarzu parafialnym w Brzostku.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Żonaty z Franciszką Wierzbicką, miał z nią syna Bogusława Adolfa (ur. 29 VII 1933).
J.B. Gliński, Słownik biograficzny lekarzy i farmaceutów ofiar drugiej wojny światowej t. 2, 3, Warszawa 1999, 2003; „Monitor Polski” nr 217/1932; Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na rok 1938, Warszawa 1938; Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na rok 1936, Warszawa 1936.