Urodził się 1 października 1894 r. w Żernicy pow. Gliwice. Syn Antoniego i Elżbiety z d. Twardawa.
W 1908 r. ukończył ośmioklasową szkołę ludową w Żernicy. Następnie kształcił się w szkole uzupełniającej (rolniczej). Równocześnie pomagał ojcu w warsztacie ślusarsko-kowalskim i w rolnictwie.
Należał do Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”.
W czasie I wojny światowej 1 października 1914 r. powołany do armii niemieckiej, do 11 listopada 1918 r. służył w marynarce wojennej. Po wybuchu rewolucji w Niemczech powrócił na Śląsk.
Od 15 lutego 1919 r. był jednym z organizatorów Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska. W czasie I powstania śląskiego (sierpień 1919) dowodził baonem w pułku gliwickim. Następnie kierownik placówki wywiadowczej Gliwice dla Wydziału Wywiadowczego 1 Polskiego Komisariatu Plebiscytowego (do 31 grudnia 1920 r.). Potem sprawował funkcję wywiadowcy i referenta broni pow. Gliwice. Podczas III powstania śląskiego (od 3 maja 1921 r.) adiutant IV baonu 7 pp wojsk powstańczych. Po zakończeniu walk w stopniu chor. mar. przeniesiony do rezerwy.
Pracował w referacie przysposobienia rezerw wojskowych i jednocześnie jako kierownik placówki wywiadowczej Gliwice Naczelnej Rady Ludowej. Po przejęciu Śląska przez Polskę w Policji Województwa Śląskiego. Był kierownikiem Ekspozytury Policji Politycznej w Rudzie Śląskiej. Po likwidacji tamtejszego starostwa przeniesiony do Katowic. W policji pełnił służbę do 31 lipca 1925 r., po czym został zeń zwolniony.
Peacował jako kierownik filii warszawskiej firmy „Schwärzell” fabryka maszyn w Katowicach. Od 15 grudnia 1927 r. do 1 lipca 1933 r. był kierownikiem oddziału w Mikołowie firmy „Raiffaisen” Hurtownia Towarów Rolniczych i Maszyn w Katowicach.
Należał do Związku Powstańców Śląskich i Związku Marynarzy, którego był prezesem.
Zmarł po 1933 r.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.
Żonaty, miał wychowankę Weronikę Góralczyk (ur. 4 I 1922).
CAW, I.482.78-7503, VM; „Monitor Polski” nr 132/1931.