Urodził się 4 września 1899 r. w Warszawie. Syn Ignacego i Ewy Szwalbe.
W niepodległej Polsce mieszkał w rodzinnym mieście. Studiował prawo. Od 1 marca 1922 r. był aplikantem sądowym przy Sądzie Apelacyjnym w Warszawie. Ukończył studia prawnicze, po czym w 1924 r. podjął starania o przyjęcie w poczet aplikantów adwokackich. Od końca 1927 r. pracował zawodowo jako adwokat.
Po kampanii 1939 r. a terenie ZSSR. Aresztowany 26 kwietnia 1940 r., był więziny w m. Łubny w obł. połtawskiej. 7 kwietnia 1941 r. skazany na trzy lata pobytu w łagrch. Przebywał w Siewpiczłagu na tereie Komi. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej i podpisaniu umowy Sikorski-Majski uwolniony. W 1942 r. był mężem zaufania ambasady RP na rejony iszymski, kazański, sorokiński, wikułowski, abatski i maslanski (obł. omska). Aresztowany przez Sowietów, w kwietniu 1943 r. przebywał w więzieniu.
Dalsze jego losy są nieznane.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Instytut gen. W. Sikorskiego w Londynie, A.7.307/32;„Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości” nr 8/1922, 13/1924, 1/1928; Lista adwokatów okręgu Sądu Apelacyjnego w Warszawie (Okrąg Izby Adwokackiej Warszawskiej) na dzień 15 grudnia 1938 r., Warszawa 1938; „Monitor Polski” nr 64/1937.