Bojownikom niepodległości

Seweryn Golczewski

(1844-1939)

Urodził się 18 lipca 1844 r. we Lwowie. Syn powstańca 1831 r.

Jako uczeń gimnazjalny uczestniczył w powstaniu styczniowym. W oddziale Wysockiego uczestniczył w bitwach pod Radziwiłowem i Korybutową Wolą, gdzie został kontuzjowany. Następnie dostał się do niewoli rosyjskiej. Przebywał w więzieniach w Chełmie i Krasnymstawie, po czym przez Lublin, Warszawę, Psków, Petersburg, Moskwę i Niżny Nowgorod został zesłany na Syberię. Do 1868 r. przebywał we wsi Dobrówka, po czym zwolniony, powrócił do Lwowa (1869 r.).

Pracował zawodowo w fabryce tytoniu w Jagielnicy; zaczął od praktykanta, ostatecznie został dyrektorem fabryki.

W niepodległej Polsce zweryfikowany jako ppor. weteran. Mieszkał w Worochcie.

Zmarł na początku stycznia 1939 r. w Worochcie.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości z mieczami, orderem Polonia Restituta 4 kl. i Krzyżem Walecznych.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 260/1930
Źródła

A. Lenkiewicz, Weterani powstania styczniowego 1863 r. odznaczeni Krzyżem Niepodległości, Wrocław 1998; „Monitor Polski” nr 260/1930; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; Rok 1863. Za naszą wolność i waszą, Warszawa 1938; Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1898, Lwów 1898; Zgon trzech weteranów 1863 r., Naród i Wojsko” nr 2/1939; Żywe pomniki bohaterstwa. Ostatni z 1863 roku, Warszawa 1934.