Urodził się 1 lutego 1890 r. w Sieniawie koło Przeworska. Syn Adama i Zofii z Sękiewiczów.
Ukończył szkołe ludową w Sieniawie. Kształcił się w gimnazjach w Jarosławiu i Drohobyczu, gdzie w 1910 r. uzyskał maturę. Następnie studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Lwowskiego, uzyskując absolutorium.
Od 1905 r. brał udział w pracach tajnego kółka samokształceniowego, a od 1909 r. należał do „Zarzewia”. W końcu 1911 r. był współzałożycielem V Polskiej Drużyny Strzeleckiej w Czortkowie, a w 1912 r. założycielem Polowej Drużyny „Sokoła” w Sieniawie.
W czasie I wojny światowej we wrześniu 1914 r. z drużyną przybył do Krakowa i tam został przydzielony do 15 komp. 2 pp LP. 30 września w szeregach pułku w stopniu plut. wyruszył na front karpacki. Na początku grudnia objął dowództwo plut. w swojej komp. Od 26 marca 1915 r. w II plut. 8 komp. W 2 pp LP służył przez cały okres wojny. Był uczniem Szkoły Chorążych LP (1 marca-1 maja 1916). Z dniem 1 maja 1916 r. mianowany chor. piech.
Seweryn Łańcucki jeden z najdzielniejszych podoficerów i oficerów II. Baonu brał udział we wszystkich bitwach w II. Baonie 2. pp. później 8. komp. 2. pp.
Do czynów bitewnych w których specjalnie odznaczył sięodwagą i spokojem – należy odparcie ataku Moskali pod Rarańczą 16. VI. 1915 r. gdzie z 12ma żołnierami zabrał do niewoli 102 ludzi w tem dow. baonu, za co otrzymał srebrny medal II. kl.
Pod Bielgowem atakował jako dow. plutonu okopy odrutowane dnia 4go i 5. XI. 915 r.
Dnia 7. XI. zdobył kar. masz. zabrany w wypadzie nocnym zabierając do niewoli 12 Moskali – za co otrzymał srebrny medal wal. I. klasy.
Pod Czaplinem w połowie listopada odpiera (…) atak Moskali.
Pod Gałuzją z początkiem lipca 1916 r. w kontrataku na kozaków odbija komp. węgierską z niewoli.
W odwrocie znad Styru otoczony i odcięty od baonu przedziera się z plutonem przez bagna przedostając się na drugą stronę Stochodu.
Pod Sitowiczami dnia 4 października 1916 r. odznaczył się w kontrataku wypędzając Moskali z naszych okopów [z wniosku płk. Michała Żymierskiego na order Virtuti Militari].
Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. 9 lutego 1918 r. wysłany przez dowódcę pułku do Warszawy, wskutek czego nie brał udziału w przejściu przez II Brygadę frontu pod Rarańczą (15/16 lutego 1918).
W marcu 1918 r. wstąpił do Polskiej Siły Zbrojnej. Od maja służył w 2 pp PSZ. W lipcu przeniesiony do Szkoły Podchorążych. Był w niej młodszym oficerem. W listopadzie automatycznie przeszedł do wojska Polskiego.
W okresie od 3 stycznia do 21 marca 1919 r. jako por. piech. był komendantem klasy 7L w Szkole Podchorążych. Potem sprawował analogiczną funkcję w klasie 9N (24 marca-9 czerwca 1919), 17 (6 sierpnia-1 października 1919) i 21 (lotniczej). Potem dowódca baonu i półbaonu tej szkoły. 15 lipca 1920 r. zatwierdzony w stopniu mjr. piech. (z dniem 1 kwietnia).
Zweryfikowany jako mjr piech. z 1 czerwca 1919, w latach 1922-1924 studiował w WSWoj w Warszawie. Po ukończeniu nauki od 1 października służył w Oddz. III Sztabu Generalnego, a następnie (od 11 czerwca 1927 r.) był szefem sztabu 20 DP. 1 stycznia 1928 r. awansował na ppłk. SG piech. 23 grudnia 1929 r. został zastępcą dowódcy 11 pp. Od wiosny 1931 r. zastępca komendanta Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej. Później (marzec 1932-10 października 1937) dowodził 71 pp. 1 stycznia 1935 r. awansował na płk. dypl. piech. Wiosną 1939 r. był komendantem ośrodka wyszkolenia rezerw piechoty w Różanie. Następnie objął stanowisko dowódcy piechoty dywizyjnej 12 DP.
Podczas kampanii 1939 r. uczestniczył w walkach z Niemcami w okolicy Iłży, po czym 16 września zdołał przedostać się za Wisłę, a potem na zachód, gdzie kontynuował służbę w Polskich Siłach Zbrojnych. 6 czerwca 1942 r. objął dowództwo II oficerskiego baonu szkolnego Brygady Szkolnej. 30 grudnia mianowany zastępcą komendanta Centrum Wyszkolenia Piechoty w Dunfermline. 18 maja 1943 r. został komendantem Centrum Wyszkolenia Służby Etapowej. Po zakończeniu wojny i demobilizacji w 1948 r. powrócił do Polski.
Z powodów politycznych nie prztjęty do służby w ludowym Wojsku Polskim, pracował jako manewrowy nastacji PKP we Wrocławiu, gdzie uległ wypadkowi podczas pracy.
Zmarł 12 maja 1955 r. i został pochowany na Cmentarzu Parafialnym w Szymbarku.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 4 kl., trzykrotnie Krzyżem Walecznych oraz złotym Krzyżem Zasługi.
Żonaty z Anną N., miał syna Janusza (ur. 8 V 1925) i córkę Bożenę (9 IV 1930-17 VI 2002) zamężną Świder.
CAW, I.482.76-7224, VM; W. Chocianowicz, W 50 lecie powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, Londyn 1969; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny t. 3, Warszawa 2006; L. Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Lublin 1986; Księga pamiątkowa 1830-29.XI-1930, Ostrów Mazowiecka 1930; Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917; T. Malinowski, M. Szumański, 2 Pułk Piechoty Legionów Polskich t. I: Karpaty, Warszawa 1939; „Monitor Polski” nr 251/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.
