Urodził się 1 kwietnia 1889 r. na Suwalszczyźnie. Syn Leona i Zofii z Ferańskich.
Uczestnik strajku szkolnego w 1905 r. Ukończył gimnazjum w Baku (1908 r.), po czym studiował na politechnice w Petersburgu oraz na Wydziale Prawa uniwersytetu w Kijowie.
W latach 1911-1912 odbywał obowiązkową służbę wojskową w armii rosyjskiej w charakterze jednorocznego ochotnika.
W 1914 r. zmobilizowany do armii rosyjskiej, służył w 150 pp, a potem w taborach XXIII korpusu, zaś od 1917 r. w 666 pp. We wrześniu tego roku przeniesiony do 8 baonu kolejowego wąskotorowego przy 8 Armii. Od grudnia był organizatorem polskich oddziałów wojskowych w Mohylowie Podolskim przy 8 Armii, a potem pełnił służbę w II Korpusie Polskim na Ukrainie.
Od 1 listopada 1918 r. w Wojsku Polskim. Był kolejno dowódcą dworca w Lublinie, w Kowlu (od 20 maja 1919 r.), inspektorem Dowództwa Dworców i NOW Kowel (od 1 października), dowódcą NOW Koziatyn (od 25 kwietnia 1920), szefem wydz. II przy DKTW 3 Kijów (od 10 maja). 7 lipca został szefem kolejnictwa Frontu Południowo-Wschodniego.
Po wojnie od 6 lipca 1921 r. szef wydziału wojsk kolejowych Radom, zaś od 1 marca 1922 r. kierownik Ekspozytury WWK Wilno w Białymstoku. Zweryfikowany jako kpt. wojsk kol. z 1 czerwca 1919 r., od 16 stycznia 1923 r. w Inspektoracie Wojsk Kolejowych. 30 września został przeniesiony do rezerwy.
Do 1926 r. pracował prywatnie, a potem w wydziale bezpieczeństwa Urzędu Wojewódzkiego w Lublinie. Od 1927 r. wiceprezydent, a od 1931 r. prezydent Siedlec. Funkcję tę sprawował do wojny.
W 1930 r. wybrany na posła do Sejmu RP z listy Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem, mandat poselski sprawował do 1935 r.
W końcu lat 30. członek prezydium Obozu Zjednoczenia Narodowego, Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny, prezes zarządu powiatowego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, Ligi Morskiej i Kolonialnej.
Podczas kampanii 1939 r. ewakuowany w kierunku wschodnim, wpadł w ręce sowieckie. W październiku był przez nich więziony w Białymstoku.
Prawdopodobnie zamordowany przez Sowietów w 1940 r.
Odznaczony Krzyżem Walecznych, złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości.
Żonaty (od 1922 r.) ze Stanisławą Szczepańską (zob.).
Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1994; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest? t. 2, Warszawa 1939; „Monitor Polski” 1933, nr 292; Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919-1939. Słownik biograficzny t. III, Warszawa 2005; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.