Bojownikom niepodległości

Srul Izaak Bronsztejn

(1899–po 1932)

Urodził się 19 sierpnia 1899 r. w Łęcznej pow. Lubartów. Syn Hermana.
Ukończył pięć klas gimnazjum.
Od sierpnia 1915 r. w Legionach Polskich. Służył w 3 pp LP. Po przeszkoleniu, wobec choroby, odesłany do kadry, w której przebywał do 1 grudnia 1916 r. Następnie ponownie w pułku. Po kryzysie przysięgowym w lipcu 1917 r. internowany przez Niemców w Szczypiornie. Zbiegł 17 września z obozu i zgłosił się do Polskiego Korpusu Posiłkowego.
Po przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków kolejno w Marmaros-Sziget, Huszt i Szaldobos. We wrześniu 1918 r. zwolniony.
Podjął wówczas służbę w POW. Uczestniczył w rozbrajaniu Austriaków na terenie powiatu lubartowskiego.
W okresie od 6 czerwca 1920 do 27 lipca 1922 r. w WP. W stopniu bomb. pełnił służbę w 9 pap. Brał udział w walkach z bolszewikami. Po wojnie zdemobilizowany.
Mieszkał w Wisznicach pow. Włodawa, gdzie prowadził biuro. W 1933 r. przeniósł się do Warszawy. W tym czasie pozostawał bezrobotny.
Należał do BBWR, a także do Zw. Legionistów Polskich i Zw. Strzeleckiego (zorganizował oddział tej organizacji we wsi Jaktorów).
Zmarł po 1932 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Był żonaty.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 140/1932
Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich t. I, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; M. Gałęzowski, Na wzór Berka Joselewicza. Żołnierze i oficerowie pochodzenia żydowskiego w Legionach Polskich, Warszawa 2010; „Monitor Polski” nr 140/1932.