Urodził się 7 marca 1895 r. w rejonie Skierniewic. Syn Franciszka i Róży z Fichsów. Uczył się w polskiej szkole realnej w Skierniewicach, gdzie od roku 1911 należał do tajnego skautingu, dowodził I plut. I tajnej Drużyny Skautowej.
Podczas I wojny światowej służył w Polskiej Organizacji Wojskowej pod pseudonimem „Waligóra”.
W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) ukończył studia, uzyskując dyplom inżyniera. Mieszkał w Chełmży. 1 września 1931 r. awansowany do stopnia ppor. rez. piech., 19 marca 1939 r. awansował na por. rez. piech.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908–1914, Warszawa 1935; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 1, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; „Monitor Polski” 1933, nr 235; Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939, Kraków 2003.