Urodził się 27 stycznia 1895 r. w Podgórzu (obecnie część Krakowa). Syn Franciszka i Elżbiety z Lehnerów.
Po wybuchu I wojny światowej, 6 sierpnia 1914 r. wstąpił do Oddziału Strzeleckiego Józefa Piłsudskiego, pod ps. „Roland”, od 16 sierpnia w Legionach Polskich, w 4 komp. późniejszego V baonu 1. Pułku Piechoty, w stopniu szer. Ranny 28 września 1914 r. pod Sikorzycami. Po rekonwalescencji powrócił do oddziału, z którym po reorganizacji został przydzielony do 7. Pułku Piechoty I Brygady LP. Wyróżnił się 21 maja 1915 r. podczas bitwy pod Konarami, za co został imiennie wyróżniony w rozkazie J. Piłsudskiego.
[…] przy cofaniu się batalionu, został w okopie, nie zauważywszy odwrotu innych, pod krzyżowym ogniem okopał się z dwóch stron, a gdy nadszedł patrol nieprzyjacielski z 7 ludzi, ostrzeliwując ich z bliska, zmusił do złożenia broni i odprowadził jeńców pod ogniem nieprzyjacielskim do komendy pułku.
Po likwidacji pułku w końcu września 1916 r., z baonem został przeniesiony do 5 Pułku Piechoty LP. W kwietniu 1917 r. przebywał w Domu Uzdrowieńców LP w Kamieńsku.
W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) mieszkał w Krakowie. Pracował jako mechanik.
Zmarł po 1933 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i czterokrotnie Krzyżem Walecznych.
J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914–1918 t. 1, Kraków – Warszawa – Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 1, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; „Monitor Polski” nr 63/1933; J. Piłsudski, Rozkaz z powodu boju pod Konarami, w: Pisma zbiorowe t. IV, Warszawa 1937; VI Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.