Urodził się 1 lutego 1900 r. w Winnicy. Syn Józefa i Zofii z Olszańskich.
W czasie I wojny światowej służył w Polskiej Organizacji Wojskowej ps. „Stanisław Szantarowicz”.
W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) służył w Wojsku Polskim. Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919, pełnił służbę w Centralnej Szkole Strzelniczej (1923). Następnie był oficerem 60 (1924) i 84 (1928) pp. Awansowany 1 stycznia 1931 r. na kpt. piech., w 1932 r. służył w 35 pp, a w 1935 r. w 22 pp. Z dniem 19 marca 1938 r. otrzymał stopień mjr. piech. Wiosną 1939 r. dowodził II baonem tego pułku.
Na tym stanowisku wziął udział w kampanii 1939 r., podczas której został ranny. Przedostał się na zachód, gdzie podjął służbę czynną w WP. W 1940 r. dowodził I baonem 5 psp.
Zmarł w 1948 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.
W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 1, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; „Monitor Polski” nr 63/1933; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.