Bojownikom niepodległości

Stanisław Andrusyszyn

(1892–1927)

Urodził się w 1892 r. w Bolechowie. Syn Pauliny.

Pracował jako zecer.

W czasie I wojny światowej 1 sierpnia 1914 r. wstąpił do oddziałów strzeleckich i Legionów Polskich. Był żołnierzem m.in. 7 komp. 4 pp LP. W lipcu 1915 r. chory na serce, przebywał w Domu Uzdrowieńców LP w Kamieńsku. 29 grudnia superarbitrowany w Krakowie, od 18 stycznia 1916 r. był na urlopie. Przebywał w Domu Uzdrowieńców LP w Kamieńsku. Ostatecznie superarbitrowany 1 grudnia i uznany za zdolnego do lekkiej służby.

Później służył w armii austro–węgierskiej, uzyskując stopień st. szer.

Od 4 listopada 1918 r. uczestniczył w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Walczył na odcinku II. Po wyparciu przeciwnika z miasta 25 listopada przydzielony do I baonu 1 pstrz lwowskich (potem: 38 pp).

Zmarł w 1927 r.

Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914–1918 t. 1, Kraków – Warszawa – Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 1, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; Lista strat Legionu Polskiego. Od lipca do października 1915, Piotrków 1915; Lista strat Legionu Polskiego. Od 1 maja do 1 lipca 1915, Piotrków 1915; „Monitor Polski” 1937, nr 93; Obrona Lwowa 1–22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939.